Χαρακτήρα ήττας είχε η χθεσινή ισοπαλία με τον – θεωρητικά αδύναμο – Απόλλωνα Σμύρνης για τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ο Άρης «πέταξε στα σκουπίδια» το ζευγάρι νικών με Παναθηναϊκό και Ατρόμητο, δείχνοντας ότι βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία χτισίματος.
Η ομάδα του Μάντζιου είχε «χτίσει» ένα πολύ καλό μομέντουμ, όμως οι ελπίδες για τη δημιουργία ενός νικηφόρου σερί (θυμίζουμε ότι ακολουθούν τα βατά παιχνίδια με Λαμία και Παναιτωλικό) αποδείχθηκαν φρούδες.
Σίγουρα θα επικαλεστεί κάποιος τις πολλές απουσίες και δεν του δίνω άδικο. Ειδικά οι Μπρούνο Γκάμα και Μαντσίνι αποτελούν δύο παίκτες που συνδυάζουν ντρίμπλα, ενέργεια και ταχύτητα, στοιχεία που τα στερήθηκαν χθες οι κίτρινοι.
Ο Ματέο Γκαρσία συνέχισε στο μοτίβο του μεγαλύτερου μέρους της περσινής σεζόν, αποτελώντας μία μονάδα που σε καμία περίπτωση δε θυμίζει τον «οδοστρωτήρα» της σεζόν 2018-2019. Μάλιστα, τείνει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι η κατάσταση αυτή είναι παγιωμένη, μειώνοντας τις προσδοκίες για μία ολική επαναφορά.
Προσδοκίες υπήρχαν και από τον Χαΐροβιτς, καθώς ελπίζαμε ότι θα «αρπάξει από τα μαλλιά» τη συγκυρία της χρησιμοποίησής του στο αρχικό σχήμα. Ο Βόσνιος ήρθε ως όνομα εγνωσμένης αξίας με πολύ καλό βιογραφικό, όμως και χθες έδειξε ότι μπορεί να λογίζεται μόνο ως μία χρήσιμη αλλαγή (όταν η ομάδα είναι πλήρης).
Επιπρόσθετα, θεωρώ ότι ο Μάντζιος θα έπρεπε να τολμήσει παραπάνω από την αρχή, επιλέγοντας ένα 4-4-2 που θα έφερνε τον Άρη «κατασκηνωτή» στην περιοχή του Απόλλωνα. Έχασε 70 ολόκληρα λεπτά με τον Εντιαγέ σε ρόλο δημιουργικού μέσου και αποδείχθηκε περίτρανα ότι το «γύρισμα» σε ζευγάρι επιθετικών έφερε περισσότερες ευκαιρίες (άσχετα αν δεν αξιοποιήθηκαν).
Γενικά, η χθεσινή εμφάνιση είναι από αυτές που πρέπει να ξεχαστούν γρήγορα. Υστέρησαν όλοι, με φωτεινή εξαίρεση – για τρίτο σερί παιχνίδι – τον Κουέστα, ο οποίος μοιάζει ότι παγιώνεται ως βασικός κίπερ, αφήνοντας τον Ντένις στον πάγκο.
Θα ήθελα, τέλος, να υπογραμμίσω κάτι σημαντικό. Ο Απόλλωνας στο χθεσινό παιχνίδι δεν «πάρκαρε λεωφορείο» έξω από την περιοχή του. Αντίθετα, με οργανωμένο πλάνο προσπαθούσε σε πολλές περιπτώσεις να βγει στην αντεπίθεση και να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Το αναφέρω αυτό, γιατί μέχρι τώρα αποτελούσε μείζον πρόβλημα του Άρη η αδυναμία να… προσπεράσει τα «λεωφορεία». Χθες, έμεινε στο μηδέν ακόμα και με μια ομάδα που παρατάχθηκε χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας.
ΥΓ. Οι αποδοκιμασίες προς το πρόσωπο του Μάντζιο ήταν έντονες χθες και από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Επιλέγω σκόπιμα να μην «τεντώσω» την υπόθεση-προπονητής, ελπίζοντας ότι ο Καρυπίδης θα αποφασίσει να παραβεί τον κανόνα στην Ελλάδα, που λέει ότι ο προπονητής πληρώνει άμεσα το μάρμαρο. Βέβαια, επειδή οι επικριτές του Μάντζιου του… τα έχουν μαζεμένα από τα περσινά πλέι-οφ, δε θα κατηγορήσω τον πρόεδρο αν προχωρήσει σε απόφαση αλλαγής, σε περίπτωση που οι άσχημες εμφανίσεις (και όχι απαραίτητα τα αποτελέσματα) συνεχιστούν. Προσδοκώ όμως, όπως λέω και στον τίτλο, το χθεσινό πισωγύρισμα να μετατραπεί σε χρήσιμο μάθημα.
ΥΓ1. Ελπίζω ο τραυματισμός του Αλί να μην αποδειχθεί σοβαρός. Είναι εμφανές ότι ο Ιρακινός ακόμα «ψάχνεται» να προσαρμοστεί σε ένα νέο για αυτόν περιβάλλον (και δε μιλάω μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και τον τρόπο ζωής) και σίγουρα ένας σοβαρός τραυματισμός θα ήταν… τελειωτικό χτύπημα στην ψυχολογία του.
