Οι αλλαγές στη λειτουργία του θυρεοειδούς μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης μαρμαρυγής, σύμφωνα με τα συμπεράσματα δύο μεγάλων επιστημονικών μελετών που πραγματοποιήθηκαν σε Αμερική και Ευρώπη.
Οι μελέτες που ενοχοποιούν τη θυρεοειδοπάθεια για εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα που αφορά στον άξονα που συνδέει υπόφυση – θυρεοειδή αδένα – καρδιά.
Σύμφωνα με το onmed.gr, στην πρώτη μελέτη, που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ και συμμετείχαν πάνω από 37.100 άτομα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα γενετικό προγνωστικό παράγοντα των επιπέδων θυρεοτροπίνης για να προσδιορίσουν τις γενετικά καθορισμένες διακυμάνσεις των επιπέδων της ορμόνης διέγερσης του θυρεοειδούς (TSH) και του κινδύνου κολπικής μαρμαρυγής.
Ο πολυγονιδιακός προγνωστικός παράγοντας έδειξε ότι τα αυξημένα επίπεδα θυρεοτροπίνης (TSH), που επιβεβαιώνουν τη διάγνωση του υποθυρεοειδισμού, συσχετίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο για εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής, ένα εύρημα που παράμεινε ακόμα και μετά τον αποκλεισμό ασθενών με εμφανή νόσο του θυρεοειδούς από τη μελέτη.
«Τα παραπάνω νέα στοιχεία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην καθημερινή κλινική πράξη σε οποιαδήποτε απόφαση για θεραπεία μιας υποκλινικής (δηλ. χωρίς συμπτώματα) ασθένειας του θυρεοειδούς, καθώς τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής, ενώ η χορήγηση θυρεοειδικής ορμόνης για υποθυρεοειδισμό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της», τονίζουν οι επιστήμονες της μελέτης.
Ενώ μέχρι σήμερα σε μελέτες παρατήρησης είναι γνωστό ότι η αυξημένη ελεύθερη θυροξίνη (FT4) και η μειωμένη θυρεοτροπίνη (TSH) σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής (AF), η ευθεία συσχέτισή τους ήταν ασαφής.
Αυτό προσπάθησε να διαλευκάνει η δεύτερη πολυκεντρική τυχαιοποιημένη μελέτη (από κέντρα των ΗΠΑ, Νορβηγίας, Ισλανδίας, Δανίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Ολλανδίας και Γερμανίας ).
Αφορούσε περισσότερους από 55.100 ευρωπαίους ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και 482.296 υγιείς ευρωπαίους ως αναφορά, διαπιστώνοντας ότι η ορμόνη της υπόφυσης TSH είναι ένας καλύτερος δείκτης για την κολπική μαρμαρυγή, αποδεικνύοντας ότι η γενετικά αυξημένη αναλογία FT3 / FT4 και ο υπερθυρεοειδισμός και όχι οι απόλυτες τιμές της FT4 εντός της περιοχής αναφοράς, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή, ενώ οι φυσιολογικές τιμές αναφοράς της θυρεοτροπίνης και ο υποθυρεοειδισμός συνδέθηκαν με μειωμένο κίνδυνο, υποστηρίζοντας ότι υφίσταται ένας άξονας που συνδέει υπόφυση – θυρεοειδή αδένα – καρδιά.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Jama
