ΓΕΓΟΝΟΤΑ
451 Ξεκινά στη Χαλκηδόνα της Βιθυνίας, η 4η Οικουμενική Σύνοδος, η οποία αναγνωρίζεται τόσο από την Ορθόδοξη όσο και από την Καθολική Εκκλησία. Η Σύνοδος θα κατατάξει στις αιρέσεις τον Μονοφυσιτισμό και θα αναγνωρίσει τη διττή φύση του Ιησού Χριστού.
1827 Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Οι στόλοι των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας), με ναυάρχους τους Κόδριγκτον, Δεριγνί και Χέιδεν, καταναυμαχούν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο του Ιμπραήμ. Οι απώλειές του είναι 60 πλοία και 6.000 άνδρες ενώ των συμμάχων 650 νεκροί, χωρίς να βυθιστεί σκάφος. Είναι η τελευταία ναυμαχία που διεξάγεται αποκλειστικά με ιστιοφόρα.
1871 Ξεσπά η μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει το Σικάγο των ΗΠΑ. Η φωτιά ξεκινά στις 9 το βράδυ όταν, μια αγελάδα κλωτσά μία λάμπα πετρελαίου μέσα σε έναν αχυρώνα. 300 άτομα χάνουν τη ζωή τους. Όταν, τρεις μέρες αργότερα, οι φλόγες καταλαγιάζουν, το 1/3 της πόλης έχει γίνει στάχτη, 100.000 άνθρωποι είναι άστεγοι ενώ οι ζημιές ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια δολάρια.
1951 Ο Εθνάρχης της Κύπρου, Μακάριος, προσφεύγει στον ΟΗΕ, ζητώντας να αναγνωριστεί το δικαίωμα στους Κυπρίους να ενωθούν με την Ελλάδα.
1955 Καθελκύεται στις ΗΠΑ το ισχυρότερο αεροπλανοφόρο στον κόσμο, το Σαρατόγκα.
1886 O Pierre Lorillard IV φορά για πρώτη φορά «σμόκιν» στον Φθινοπωρινό Χορό της Νέας Υόρκης στο Tuxedo Park, εξ ου και tuxedo! Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται οτι το σμόκιν το λάνσαρε ο πρόγκλιπας της Ουαλίας και μετέπειτα βασιλιάς Edward VII της Μεγ. Βρετανίας το 1865.
1958 Ο Σουηδός χειρουργός Εικ Σένινγκ εμφυτεύει στον ασθενή Άρνε Λάρσον τον πρώτο εσωτερικό βηματοδότη, ο οποίος είχε εφευρεθεί από τον επίσης Σουηδό, Ρούνε Έλμκβιστ.
1973 Ορκίζεται η κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη, ο οποίος διορίζεται πρωθυπουργός από τον Γιώργο Παπαδόπουλο, σε μια προσπάθεια να αποφορτίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια προχωρώντας σε έναν δήθεν εκδημοκρατισμό. Σαράντα μέρες αργότερα, θα γίνει η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
1980 Ο Μπομπ Μάρλεϊ καταρρέει στη σκηνή και μεταφέρεται σε νοσοκομείο, όπου διαπιστώνεται ότι πάσχει από όγκο στον εγκέφαλο. Ο άνθρωπος που έκανε γνωστή τη ρέγγε μουσική σ’ όλο τον κόσμο, θα πεθάνει επτά μήνες αργότερα.
1987 Θεμελιώνεται επίσημα το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Θα παραδοθεί σε 34 μήνες.
2000 Ο Μίκαελ Σουμάχερ νικά στο γκραν πρι της Formula 1 στη Σουζούκα και χαρίζει στη Ferrari τον πρώτο της τίτλο στο πρωτάθλημα οδηγών από το 1979.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
1895 Χουάν Περόν, Αργεντινός στρατιωτικός και πολιτικός
1927 Κώστας Ταχτσής, διακεκριμμένος Έλληνας συγγραφέας, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη.
Το απόγευμα του Σαββάτου, 27 Αυγούστου 1988, βρέθηκε νεκρός από την αδερφή του, στο σπίτι του στην οδό Τυρνάβου 26, στον Κολωνό. Η ιατροδικαστική εξέταση αποφάνθηκε ότι είχε πέσει θύμα στραγγαλισμού πριν από περίπου 36 ώρες.
Σε ηλικία 7 ετών, μετά τον χωρισμό των γονιών του, πηγαίνει στην Αθήνα για να ζήσει με τη γιαγιά του. Το 1945 υπέβαλε τα χαρτιά του στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, αλλά τις ημέρες των εξετάσεων αρρώστησε από τυφοειδή πυρετό. Εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοίτησε μόνο για δύο χρόνια.
Το 1951 προσελήφθη ως βοηθός του αμερικανού διευθυντή στα έργα για το φράγμα του Λούρου. Το 1954 έφυγε για τη Βρετανία. Στην Αθήνα εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικών. Το 1956 μπάρκαρε στο Αμβούργο σε δανικό πλοίο ως καμαρότος. Ξεμπάρκαρε στο Λιβόρνο και επέστρεψε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι» με την Σοφία Λόρεν.
Το 1956 πήγε στη Βιέννη για να συνεχίσει το γράψιμο ενός μυθιστορήματος. Το 1957 ακολούθησε ως μάνατζερ τον πιανίστα Τώνη Παπαγεωργίου στην περιοδεία του στην Αφρική. Από το Ναϊρόμπι έφυγε για την Αυστραλία όπου εργάστηκε σε πολυκατάστημα και στη συνέχεια ως σιδηροδρομικός υπάλληλος για δύο χρόνια. Στη συνέχεια προσελήφθη στην υπηρεσία δημοσίων σχέσεων της Κρατικής Τράπεζας της Αυστραλίας.
Το 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε τον γύρο της Ευρώπης με μια βέσπα! Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού έγραψε μερικά κεφάλαια από «Το τρίτο στεφάνι». Το βιβλίο απορρίφθηκε ως ακατάλληλο από τους εκδοτικούς οίκους. Το εξέδωσε τον Νοέμβριο του 1962 με δικά του έξοδα. Δύο μήνες μετά πήγε στις ΗΠΑ και έμεινε εκεί έως το 1964. Επέστρεψε και συνεργάστηκε με το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό Πάλι και εργάστηκε ως ξεναγός και μεταφραστής.
Στη δικτατορία πρωτοστάτησε στη «Δήλωση των 18», μια κίνηση συγγραφέων ενάντια στη λογοκρισία και το αυταρχικό καθεστώς. Επανειλημμένα τον καλούσαν στην Ασφάλεια. Στη Μεταπολίτευση αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ενώ την ίδια περίοδο εκδιδόταν.
Η αδερφή του συγγραφέα, Ελπίδα Ταχτσή-Αρτέμη, επειδή παρά τις επαναλαμβανόμενες κλήσεις στο τηλέφωνο του αδερφού της δεν μπορούσε να τον εντοπίσει, αποφάσισε το απόγευμα του Σαββάτου 27 Αυγούστου 1988 να χρησιμοποιήσει το κλειδί που είχε και να μπει στη μονοκατοικία που διέμενε ο συγγραφέας. Σύμφωνα με την κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία, βρήκε τον χώρο ακατάστατο, με τα φώτα και τον κλιματισμό σε λειτουργία, με τα συρτάρια και τις ντουλάπες ανοιγμένα και αναποδογυρισμένα και τον συγγραφέα να κείτεται νεκρός στο κρεββάτι του, γυμνός, φορώντας γυναικεία περούκα με αίμα στο κεφάλι. Σύμφωνα με το αστυνομικό ρεπορτάζ των επόμενων ημερών ο Ταχτσής βρέθηκε στο κρεβάτι του σε πλάγια θέση, γυμνός, φορώντας μια ξανθιά γυναικεία περούκα, και με τα νύχια βαμμένα κόκκινα, ενώ δίπλα του βρέθηκαν γυναικεία ρούχα.
Μετά το τηλεφώνημα στην Αστυνομία κατέφτασαν αξιωματικοί της Ασφάλειας Αθηνών, της Σήμανσης και ο ιατροδικαστής Χαράλαμπος Σταμούλης. Ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι ο Ταχτσής είχε στραγγαλιστεί με τα χέρια, χωρίς να προβάλλει αντίσταση. Η τοξικολογική εξέταση έδειξε μεγάλη ποσότητα αλκοόλ στο αίμα, κάτι που αξηγούσε τη μη αντίσταση του θύματος. Από την εμφάνιση του χώρου η Αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για ληστεία μετά φόνου αφού από το διαμέρισμα έλειπαν ένα βίντεο, ένας αυτόματος τηλεφωνητής και μια φωτογραφική μηχανή, αλλά όχι οι 5.500 δραχμές που είχε στο πορτοφόλι του. Επίσης, δεν βρέθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα εκτός από των οικείων του.
Από τις ερωτήσεις που έγιναν στους γείτονες προέκυψε ότι το βράδυ της Πέμπτης 25 Αυγούστου προς Παρασκευή 26 Αυγούστου (ώρες κατά τις οποίες τοποθετήθηκε από τον ιατροδικαστή ο θάνατός του) ο Ταχτσής εθεάθη κατά το σούρουπο να επιστρέφει με το αυτοκίνητό του στο σπίτι του με γυναικεία ρούχα παρέα με έναν νεαρό. Όταν ο νεαρός έφυγε από το σπίτι, ο Ταχτσής ξαναβγήκε και επέστρεψε με άλλο νεαρό. Το ίδιο συνέβη για τρίτη φορά γύρω στις 3 τα ξημερώματα όταν επέστρεψε με τριαντάχρονο καλοντυμένο άντρα με μουστάκι. Το έγκλημα δεν διαλευκάνθηκε.
Αξιοσημείωτο ότι δεν αφαιρέθηκαν τα χρήματά του, ούτε οι μεγάλης αξίας ζωγραφικοί πίνακες του Φασιανού και του Ακριθάκη.
Η αδελφή του υποστήριξε ότι επειδή ο Ταχτσής ετοίμαζε εκείνον τον καιρό την αυτοβιογραφία του, και είχε κοινοποιήσει στο περιβάλλον του ότι θα εξέθετε πρόσωπα και πράγματα από τους κοσμικούς κύκλους της Αθήνας, τον δολοφόνησαν προκειμένου να ακυρώσουν την έκδοση του βιβλίου. Ωστόσο, τα χειρόγραφα αυτά βρέθηκαν άθικτα στο σπίτι του και όταν μετά θάνατον δημοσιεύτηκε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Το φοβερό βήμα», δεν διαπιστώθηκε, τουλάχιστον από όσα είχε γράψει μέχρι τότε καμία αποκάλυψη. Την άποψη της αδερφής του συμμερίζεται και ο βιογράφος του Ταχτσή, Γιάννης Βασιλακάκος.
Ο δημοσιογράφος και φίλος του Ταχτσή, Κώστας Τσαρούχας αφού ερεύνησε ενδελεχώς το υλικό και το περιβάλλον του συγγραφέα κυκλοφόρησε την έρευνά του στο βιβλίο του «Η δολοφονία του συγγραφέα: ποιός, πως και γιατί σκότωσε τον Κώστα Ταχτσή» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τον Ταχτσή τον σκότωσε ο τελευταίος του πελάτης, όταν διαπίστωσε πως στο κρεβάτι δε βρισκόταν με γυναίκα, αλλά με άντρα.
Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε η τότε υπουργός Πολιτισμού και φίλη του, Μελίνα Μερκούρη, ενώ το φέρετρό του μετέφεραν, μεταξύ άλλων, ο Αλέκος Φασιανός και ο Διονύσης Σαββόπουλος.
1949 Σιγκούρνεϊ Γουίβερ, Αμερικανίδα ηθοποιός
1952 Τάκης Κορωναίος, Έλληνας καλαθοσφαιριστής και προπονητής
1968 Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, Κροάτης ποδοσφαιριστής
1941 Τζέσσε Τζάκσον, Aμερικανός ιερέας, πολιτικός και ακτιβιστής, «πνευματικό τέκνο» του Martin Luther King. Επιζήτησε το χρίσμα για την Προεδρία των ΗΠΑ απέναντι στον Δουκάκη.
1970 Matthew Paige «Matt» Damon, Αμερικανός ηθοποιός και σεναριογράφος. Το 1998 κέρδισε μαζί με τον Μπεν Άφλεκ το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Σεναρίου για την ταινία «Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ» ενώ ήταν υποψήφιος και για το Όσκαρ και για τη Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία.
Έχει προταθεί επίσης για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ανίκητος» και για Χρυσή Σφαίρα για το ρόλο του στην ταινία «Ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ».
Πρωταγωνίστησε ακόμη στη Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν, τη Συμμορία των Έντεκα, τη Συμμορία των Δώδεκα και τη Συμμορία των Δεκατριών, The Bourne Identity, The Bourne Supremacy, The Bourne Ultimatum, Syriana και πολλές άλλες.
Ο Ντέιμον μεγάλωσε μαζί με τον 10ο εξάδελφό του, τον ηθοποιό Μπεν Άφλεκ, στενό φίλο του από την παιδική ηλικία και συνεργάτη σε πολλές ταινίες! Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ αλλά δεν αποφοίτησε. Έφυγε για το Λος Άντζελες για να γίνει ηθοποιός.
Το 1992, πήρε έναν αρκετά μεγάλο ρόλο στην ταινία «Geronimo: An American Legend» με τους Τζιν Χάκμαν και Τζέισον Πάτρικ. Για την ταινία «Το Τίμημα του Θάρρους» έχασε 18 κιλά σε 100 μέρες για δύο μόνο μέρες γυρισμάτων!
Είναι ιδρυτής του H2O Africa Foundation, μαζί με τους Τζορτζ Κλούνεϊ και Μπραντ Πιτ ένας από τους ιδρυτές του Not On Our Watch Project, μίας οργάνωσης που εστιάζει στην παγκόσμια περίθαλψη, στηρίζει την ONE Campaign, η οποία έχει ως στόχο την καταπολέμηση του AIDS και της φτώχειας στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Είχε σχέσεις με την Μίνι Ντράιβερ, την Γουινόνα Ράιντερ, την Οντέσα Γουιτμάιερ, πρώην προσωπική βοηθό του Μπίλι Μπομπ Θόρντον και του Μπεν Άφλεκ. Παντρεύτηκε την Αργεντίνικης καταγωγής Λουτσιάνα Μποζάν Μπαρόζο το 2005, στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης. Έχουν μαζί 3 κόρες και ζουν στο στο Μανχάταν.
1985 Μπρούνο Μαρς, το αληθινό όνομα του τραγουδιστή είναι Πίτερ Τζιν Χερνάντεζ. Από το 2010 που ξεκίνησε η καριέρα του, έχει καταφέρει να βρεθεί εφτά φορές κάποιο τραγούδι του, στο νούμερο 1 των Billboard Hot 100. Έχει κερδίσει πέντε βραβεία Grammy και 3 βραβεία Brit ενώ έχει συμπεριληφθεί τρεις φορές στο βιβλίο Guinness. Το 2011, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού Time, ως μία από τις σημαντικότερες 100 προσωπικότητες της χρονιάς.
ΘΑΝΑΤΟΙ
1869 Φράνκλιν Πιρς, 14ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
1987 Κωνσταντίνος Τσάτσος, Έλληνας πολιτικός
1992 Βίλι Μπραντ, Γερμανός πολιτικός
1992 Χρήστος Χαιρόπουλος, Έλληνας δημοσιογράφος, συνθέτης και συγγραφέας
2016 Στυλιανός Παττακός, Έλληνας στρατιωτικός, γεννήθηκε στο Ρέθυμνο 8 Νοεμβρίου 1912 και πέθανε 103 ετών! Ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967.
Κατά την επταετή Στρατιωτική Δικτατορία που επιβλήθηκε διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών και Α΄ Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Μετά την πτώση της δικτατορίας κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 1990, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για λόγους ανηκέστου βλάβης της υγείας του.
Απόφοιτος της Σχολής Ευςλπίδων, συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ως Διοικητής ίλης της 11ης Μεραρχίας Πεζικού ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος» και της Ιερής Ταξιαρχίας. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον Εμφύλιο Πόλεμο ως Διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος, σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε μεταξύ άλλων με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς και δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων.
Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου. Μετεκπαιδεύτηκε επίσης στις Η.Π.Α. Το 1964 ανέλαβε τη διοίκηση Τεθωρακισμένων του Β΄ Σώματος Στρατού στη Βέροια και μερικούς μήνες πριν το Πραξικόπημα τη διοίκηση του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων με έδρα το Γουδί. Ήταν παντρεμένος με τη Δήμητρα Νικολαΐδου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες.
Μαζί με τους Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο, πρωτοστάτησε στην εκδήλωση του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Μετά την πτώση της χούντας και την καταδίκη του, καθαιρέθηκε με Προεδρικό Διάταγμα από τον στρατιωτικό του βαθμό. Το 1983 ζήτησε την επανάληψη της δίκης του, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο.
Παρέμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος της ζωής του και ισχυριζόταν ότι η Χούντα έσωσε την Ελλάδα από σχεδιαζόμενη σοσιαλιστική Δικτατορία του Ανδρέα Παπανδρέου που θα έβαζε το Κράτος στο Ανατολικό Μπλοκ. Επίσης υπεραμύνθηκε των πεπραγμένων της δικτατορίας υποστηρίζοντας ότι εκείνη έφερε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό σε πολλά σπίτια και ότι προχώρησε σε πολλά δημόσια έργα. Παράλληλα αρνιόταν κατ’ επανάληψη ότι έγιναν βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων επί Χούντας, με εξαίρεση τις περιπτώσεις του Αλέξανδρου Παναγούλη και του Σπύρου Μουστακλή, οι οποίοι κατά δήλωση του Παττακού «Τα ήθελαν και τα έπαθαν». Σε μια άλλη συνέντευξη που έδωσε στην τηλεοπτική εκπομπή «Μηχανή Του Χρόνου» είπε ότι και οι εξόριστοι στη Γυάρο μπορούσαν να φάνε αστακό, αρκεί να βουτούσαν στη θάλασσα να τον πιάσουν!. Υποστήριξε ακόμη ότι σωστά εκτελέστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης διότι ήταν κατάσκοπος, ενώ κατηγόρησε και την μεταπολιτευτική Δημοκρατία.
2017 Λούλα Αναγνωστάκη, Ελληνίδα θεατρική συγγραφέας
