Είναι Saint Patrick’s Day, η μεγάλη γιορτή των Ιρλανδών που τιμάται με άφθονη μπύρα, πράσινα ρούχα, τετράφυλλα τριφύλλια και ξωτικά! Και βέβαια φαντασμαγορική παρέλαση στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης!
Ο άγιος προστάτης της Ιρλανδίας δεν ήταν καν Ιρλανδός! Ρωμαίοι πολίτες οι γονείς του Maewyn Succat όπως ήταν το αληθινό του όνομα, γεννήθηκε ή στη Σκωτία ή στην Ουαλία! «Εκοιμήθη» το 492 μ.Χ. και η Καθολική εκκλησία τον αναγνώρισε το 1631.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1821 Έλληνες αγωνιστές υπό τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους πολιορκούν τους Πύργους των Καλαβρύτων, που θα παραδοθούν έπειτα από λίγες μέρες. Αυτή είναι η πρώτη επαναστατική πράξη στη νότια Ελλάδα.
1861 Τα διάφορα βασίλεια και ανεξάρτητες περιοχές στην επικράτεια της σημερινής Ιταλίας, ενώνονται για πρώτη φορά σε κράτος κάτω από το στέμμα του βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ Β’.
1930 Στις ΗΠΑ, αφήνεται ελεύθερος ο τρόφιμος των φυλακών και διαβόητος γκάνγκστερ, Αλ Καπόνε.
1931 Ο Ιωσήφ Στάλιν εκδιώκει τη χήρα του Βλαντιμίρ Λένιν, Ναντέσνα Κρούπσκαγια, από την Κεντρική Επιτροπή του Κομουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.
1932 Ανοίγει η αυλαία του Εθνικού Θεάτρου, με πρώτο διευθυντή τον Ιωάννη Γρυπάρη. Πρώτος σκηνοθέτης ο Φώτος Πολίτης, πρώτο έργο ο «Αγαμέμνων» του Αισχύλου.
1934 Εγκαινιάζεται η Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών στη Λεωφόρο Συγγρού.
1948 Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία υπογράφουν τη Συμφωνία των Βρυξελλών, προάγγελο του ΝΑΤΟ.
1969 Η Γκόλντα Μέιρ γίνεται η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ισραήλ.
1988 Οι φίλαθλοι της Λάρισας κλείνουν την εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης και αποκλείουν την πόλη για 36 ώρες. Διαμαρτύρονται για την αφαίρεση 4 βαθμών από την ομάδα τους, λόγω της υπόθεσης ντόπινγκ του ποδοσφαιριστή Γκιόργκι Τσίγκοφ. Τελικά, η θεσσαλική ομάδα θα πάρει πίσω τους βαθμούς και θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής.
1991 Συλλαμβάνεται στη Νάπολι ο Ντιέγκο Μαραντόνα για χρήση κοκαΐνης ύστερα από τον αγώνα του ιταλικού πρωταθλήματος Νάπολι – Μπάρι 1-0, όπου το γκολ σημείωσε ο ίδιος με πέναλτι, και τιμωρείται από τη FIFA με αποκλεισμό 15 μηνών.
1992 Βομβιστική επίθεση στην πρεσβεία του Ισραήλ στο Μπουένος Άιρες σκοτώνει 22 άτομα και τραυματίζει 242.
1992 Πραγματοποιείται δημοψήφισμα για τον τερματισμό του apartheid στη Νότια Αφρική. Υπέρ του τερματισμού του απαρτχάιντ ψήφισε το 68,73% έναντι του 31,27% που ψήφισε κατά.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
1837 Κωνσταντίνος Βολανάκης, μεγάλος Έλληνας ζωγράφος
1919 Νατ Κινγκ Κόουλ, Αμερικανός τραγουδιστής
1920 Τώνης Μαρούδας, Έλληνας τραγουδιστής
1938 Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Ρώσος χορευτής, ταταρικής καταγωγής και ένας από τους κορυφαίους χορευτές κλασικού μπαλέτου στην ιστορία.
Γεννήθηκε σ’ ένα βαγόνι της Υπερσιβηρικής αμαξοστοιχίας ενώ η μητέρα του ταξίδευε προς Βλαδιβοστόκ, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του στον Κόκκινο Στρατό. Ήταν το τέταρτο παιδί και είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές.
Ξεκίνησε την καριέρα του από τα διάσημα μπαλέτα Κίροφ το 1958, αφού πρώτα σπούδασε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης έχοντας γίνει δεκτός σε ηλικία 17 ετών.
Το 1961 στο Παρίσι, σε μία περιοδεία των Κίροφ, ο 23χρονος Ρούντολφ ζήτησε πολιτικό άσυλο ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει με το μπαλέτο για την Αγγλία. Η ιστορία, με γαργαλιστικές λεπτομέρειες που αφορούσαν την ερωτική ζωή του Νουρέγιεφ, απασχόλησε για πολύ καιρό τον Τύπο της εποχής. Την απόφαση την πήρε στο αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ όταν τον πλησίασαν δύο πράκτορες της KGB και του ζήτησαν να επιστρέψει στη Μόσχα. Κάλεσε σε βοήθεια τους Γάλλους αστυνομικούς και οδηγήθηκε στο γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών. Έκτοτε έγινε ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα.
Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα, όταν με προσωπική παρέμβαση του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παραβρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Στο Παρίσι συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas και μετά με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, όπου γνώρισε την καρδιακή του φίλη και παρτενέρ του, την Βρετανίδα χορεύτρια, Μαργκό Φοντέϊν.
Χόρευε μέχρι πριν το τέλος του, με τα μεγαλύτερα μπαλέτα του κόσμου, σε sold out παραστάσεις. Διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού. Πρωταγωνίστησε στην κινηματογραφική εκδοχή του «Δον Κιχώτη» και ερμήνευσε τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ομότιτλη ταινία.
Ο Νουρέγιεφ ουδέποτε έκρυψε το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Η ζωή του πέρα από τη λάμψη συνοδεύτηκε και με ιστορίες γεμάτες έρωτα, σεξ και σκάνδαλα. Ζούσε μαζί με τον Δανό χορευτή Έρικ Μπρουν. Το 1961 δε δίστασε να φωτογραφηθεί γυμνός στο Παρίσι.
Προσβλήθηκε από τον ιό του HIV και πέθανε από AIDS σε ηλικία 55 ετών. Τάφηκε στο Παρίσι. Το βιβλίο «Ο Χορευτής» του Colum McCann είναι μια υπέροχη και ρεαλιστική αφήγηση της ζωής του.
1951 Κερτ Ράσελ, Αμερικανός ηθοποιός
1952 Νίκος Ξυδάκης, Έλληνας συνθέτης
1955 Γκάρι Σινίζ, Αμερικανός ηθοποιός
1969 Αλεξάντερ ΜακΚουίν, Άγγλος σχεδιαστής μόδας
1976 Άλβαρο Ρεκόμπα, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής
1982 Στίβεν Πιενάαρ, Νοτιοαφρικανός ποδοσφαιριστήςα
1983 Ραούλ Μεϊρέλες, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής
1986 Έντιν Τζέκο, Βόσνιος ποδοσφαιριστής
1990 Hozier, το καλλιτεχνικό όνομα του Ιρλανδού τραγουδιστή Άντριου Χόζιερ-Μπερν
ΘΑΝΑΤΟΙ
1976 Λουκίνο Βισκόντι, ο σκηνοθέτης είχε τον τίτλο του κόμη και γεννήθηκε 2 Νοεμβρίου 1906. Έβαλε τα θεμέλια του ιταλικού νεορεαλισμού. Η ταινία του «Ο Γατόπαρδος» βραβεύθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών και ο «Θάνατος στη Βενετία» θεωρείται κλασική. Στα έργα του πρωταγωνίστησαν η Άννα Μανιάνι, ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, ο Αλέν Ντελόν, η Κατίνα Παξινού, ο Μπαρτ Λάνκαστερ, η Κλαούντια Καρντινάλε και ο Χέλμουτ Μπέργκερ.
1988 Νικόλας Άσιμος, ο Νικόλας Ασημόπουλος είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου 1949. Ήταν στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής κυρίως του ελληνικού ροκ, αλλά τραγούδησε και πολιτικά τραγούδια, μπαλάντες και λαϊκά.
Ήταν αντισυμβατικός καλλιτέχνης, έντονα πολιτικοποιημένος. την ταξινόμηση σε κάποια ιδεολογία. Του άρεσαν τα ποιήματα του Γεωργίου Σουρή και διασκέδαζε τους συμμαθητές του σκαρώνοντας σατιρικούς στίχους πάνω σε μελωδίες ξένων επιτυχιών της εποχής, όπως το γαλλικό τραγούδι «Monsieur Cannibale». Έστειλε μάλιστα το συγκεκριμένο στιχούργημά του σε στήλη για τη νεολαία που διατηρούσε ο δημοσιογράφος Νίκος Μαστοράκης στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το ψευδώνυμο «Νίκος Άσιμος».
Το 1967 εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., ασχολήθηκε με το φοιτητικό θέατρο, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στη Δραματική Σχολή του Κυριαζή Χαρατσάρη, χωρίς να αποφοιτήσει. Στη Θεσσαλονίκη αγόρασε την πρώτη του κιθάρα και ξεκίνησε να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια. Τον Δεκέμβριο του 1972 πρωτοεμφανίστηκε στο κοινό ως τραγουδοποιός, αλλά και ως ηθοποιός στο δώμα του Λευκού Πύργου, το οποίο είχε μετατραπεί σε μπουάτ.
Το 1973 εγκατέλειψε τις σπουδές του και κατέβηκε στην Αθήνα. Στις μπουάτ της Πλάκας συνεργάστηκε με τους Θανάση Γκαϊφύλλια, Γιάννη Ζουγανέλη, Σάκη Μπουλά, Μαριάννα Τόλη.
Το 1975 κυκλοφορεί ένα δίσκο 45 στροφών που περιείχε τα τραγούδια «Ο Μηχανισμός» και «Ο Ρωμιός» με την εταιρεία Λύρα και…λογοκρίνεται: επιτράπηκε η πώλησή του στα δισκοπωλεία αλλά απαγορευόταν η μετάδοσή του από την δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Το 1976 απέκτησε μία κόρη από την εκτός γάμου σχέση του με την αναρχοφεμινίστρια Λίλιαν Χαριτάκη. Τον Οκτώβριο του 1977, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 20ης Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς, προσήχθη και προφυλακίστηκε στις φυλακές της Αίγινας μαζί με πέντε εκδότες πολιτικών εντύπων (τέσσερις αναρχικούς και έναν αριστεριστή), γιατί παρουσιάστηκαν από την Αστυνομία σαν «ηθικοί αυτουργοί» ταραχών που ξέσπασαν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια αντιγερμανικών διαδηλώσεων, με αφορμή τους θανάτους μελών της ένοπλης οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF) στα διαβόητα λευκά κελιά των φυλακών Στάμχαϊμ στη Δυτική Γερμανία. Μετά από λίγες εβδομάδες αφέθηκε ελεύθερος.
Το 1978 ξεκίνησε η περιπέτειά του για να αποφύγει την στράτευση. Πήρε απαλλαγή προσποιούμενος τον ψυχοπαθή και κατάφερε να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από σχιζοειδή ψύχωση. Ὀπως περιγράφει στο βιβλίο του «Αναζητώντας Κροκάνθρωπους» υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση.
Από τον Σεπτέμβριο του 1978 έως τον Μάρτιο του 1987 κυκλοφόρησε οκτώ παράνομες κασέτες με λιγότερο ή περισσότερο πρόχειρες ηχογραφήσεις τραγουδιών του. Τις διακινούσε κυρίως ο ίδιος, στα κάγκελα του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων, τριγυρνώντας σε μαγαζιά, νυχτερινά κέντρα και μπαρ, ή στα «μαγαζόσπιτα» όπου ζούσε κατά καιρούς, με πιο χαρακτηριστικό το ημιυπόγειο επί της οδού Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια, την περίφημη «υπόγα» του Άσιμου, εκεί όπου διέμεινε από το φθινόπωρο του 1978 έως την άνοιξη του 1983.
Από το 1981 δρομολογείται η επώδυνη σχέση του με τα ψυχιατρεία, στα οποία νοσηλεύτηκε αρκετές φορές.
Το Νοέμβριο του 1982 κυκλοφόρησε από την εταιρεία Μίνως ο μοναδικός δίσκος 33 στροφών που έβγαλε όσο ζούσε, με τίτλο «Ο Ξαναπές» στον οποίο συμμετείχε η Χάρις Αλεξίου σε δύο τραγούδια, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε άλλα δύο και η Αθηναΐκή Κομπανία.
Έστηνε αυτοσχέδιες παραστάσεις στο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας, για τις οποίες είχε επινοήσει τους όρους «Κροκ» και «Βόλτα». Έκανε σύντομα περάσματα σε κινηματογραφικές ταινίες.
Τον Απρίλιο του 1987, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγούδησε στον δίσκο του «Χαιρετίσματα» πέντε τραγούδια του ‘Ασιμου «Ο σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας», «Αγαπάω κι αδιαφορώ», «Θα ‘ρθω να σε βρω», «Θα νικήσουμε», «Καταρρέω».
Το 1987 κατηγορήθηκε για βιασμό και κρατήθηκε στη φυλακή για ένα σύντομο διάστημα. Τα ξημερώματα της Πέμπτης 17 Μαρτίου 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του, πριν δικαστεί. Κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στο «Χώρο Προετοιμασίας», όπως αποκαλούσε το τελευταίο μαγαζόσπιτό του στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια.
Το 1995 ο Στέλιος Καζαντζίδης του αφιέρωσε ένα τραγούδι με τίτλο «Ο φίλος μας» στο δίσκο «Τα βιώματά μου».
1993 Έλεν Χέιζ, Αμερικανίδα ηθοποιός, βραβευμένη με 2 Όσκαρ. Ένα Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Το Σφάλμα μιας Μητέρας» και ένα Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Διεθνές Αεροδρόμιο».
Η Χέιζ είναι μία από τους συνολικά 11 καλλιτέχνες που έχουν βραβευτεί με Έμμυ, Γκράμι, Τόνυ και Όσκαρ. Το 1986 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Βραβείο Ελευθερίας από τον τότε Πρόεδρο των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρίγκαν.