ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1813 Αρχίζει η Μάχη της Λειψίας, η αποκληθείσα και Μάχη των Εθνών, μεταξύ των δυνάμεων του Ναπολέοντα και του Έκτου Συνασπισμού (Πρωσίας, Ρωσίας, Μεγάλης Βρετανίας, Αυστρίας, Σουηδίας, Γερμανικών Κρατών).
1923 Ιδρύεται από τον Γουόλτ Ντίσνεϊ η κινηματογραφική εταιρία κινουμένων σχεδίων Disney.
1931 Η Ισπανία νομιμοποιεί το διαζύγιο, απόφαση σταθμός καθώς η Καθολική εκκλησία το απαγορεύει.
1932 Ο Αϊνστάιν ανακοινώνει ότι, σύμφωνα με δικές του εκτιμήσεις, η ηλικία της Γης ανέρχεται σε 10 δισ. χρόνια.
1934 Ο Μάο Τσε Τουνγκ, εγκαταλείπει την κομουνιστική βάση στο Κιανγκσί και αρχίζει τη «μεγάλη πορεία» προς το Πεκίνο, επικεφαλής 25.000 ανδρών, που θα τον φέρει 15 χρόνια αργότερα στην εξουσία.
1940 Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ναζί ιδρύουν το Γκέτο της Βαρσοβίας.
1954 Επανδρώνεται στο Ηράκλειο της Κρήτης η πρώτη σε ελληνικό έδαφος βάση των ΗΠΑ.
1964 Η Κίνα πραγματοποιεί την πρώτη πυρηνική δοκιμή της και γίνεται η πέμπτη χώρα που εισέρχεται στο κλαμπ των πυρηνικών δυνάμεων, μετά τις ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ένωση, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία.
1968 Ο Χρήστος Παπανικολάου καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ στο επί κοντώ με 5,35 μ., και κατατάσσεται τέταρτος στους Ολυμπιακούς του Μεξικού.
1973 Μοιράζονται το Νόμπελ Ειρήνης ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, και ο Βορειοβιετναμέζος, Λε Ντουκ Θο, επικεφαλής των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Ο Θο δεν αποδέχεται το βραβείο.
1975 Αρχίζει στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών η δίκη των υπευθύνων για τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθονται 33 άτομα, ανάμεσά τους ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Δημήτριος Ιωαννίδης.
1978 Εκλέγεται Πάπας ο Πολωνός Κάρολι Βοϊτίλα. Ο Πάπας Παύλος Ιωάννης Β’ είναι ο πρώτος μη-Ιταλός Πάπας τα τελευταία 455 χρόνια.
1984 Απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης στο Νοτιοαφρικανό αιδεσιμότατο, Ντέσμοντ Τούτου, για τους αγώνες τους κατά του Απαρχάιντ.
1984 Πραγματοποιείται σε ιατρικό κέντρο της Καλιφόρνιας η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο με δότη μπαμπουίνο από το δρ. Λέοναρντ Μπέιλι.
1995 Ανδρέας Παπανδρέου και Γλαύκος Κληρίδης αποφασίζουν τη δημιουργία του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου.
1996 Η τέταρτη πιο πολύνεκρη τραγωδία στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Υπεράριθμα εισιτήρια στο κατάμεστο από 50.000 θεατές «Εστάντιο Νασιονάλ Ματέο Φλόρες» στην Γουατεμάλα Σίτι πριν από τον αγώνα με την Κόστα Ρίκα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου ’98 προκαλούν συνωστισμό στις κερκίδες με περισσότερους από 85 νεκρούς και 180 τραυματίες, ανάμεσά τους και παιδιά.
1998 Συλλαμβάνεται στο Λονδίνο ο πρώην δικτάτορας της Χιλής, Αουγκούστο Πινοσέτ, έπειτα από αίτημα των ισπανικών δικαστικών αρχών, που τον καταζητούν για «γενοκτονία Ισπανών πολιτών».
2002 Ανοίγει τις πύλες της η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Η Αρχαία Βιβλιοθήκη που είχε ιδρυθεί από τον Πτολεμαίο Α’ διέθετε 500.000 τόμους. Περισσότεροι από 3.000 εκλεκτοί προσκεκλημένοι παρίστανται στα μεγαλοπρεπή εγκαίνια. Για την κατασκευή της νέας βιβλιοθήκης χρειάστηκαν 12 χρόνια και περισσότερα από 220 εκατομμύρια δολάρια.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
1854 Όσκαρ Ουάιλντ, Ιρλανδός συγγραφέας
1886 Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, Ισραηλινός πολιτικός, που έφυγε 1 Δεκεμβρίου 1973 και ήταν ο κύριος ιδρυτής και ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Γεννήθηκε στο υπό ρωσική κατοχή Πλονσκ της Πολωνίας. Όπως και ο πατέρας του, ήταν ένθερμος οπαδός του σιωνισμού, του κινήματος που επιδίωκε την επιστροφή των Εβραίων μεταναστών στην Παλαιστίνη. Το 1906, λόγω των διωγμών των Εβραίων από τις ρωσικές αρχές, μετανάστευσε στην Παλαιστίνη, τμήμα τότε της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εκεί, εργάστηκε στις αγροτικές κοινότητες των Εβραίων εποίκων.
Διακρίθηκε ως κορυφαίο στέλεχος του κόμματος «Εργάτες της Σιών». Το 1912 σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, οι οποίες έμειναν στη μέση, όταν, μετά την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, οι τούρκικες αρχές τον απέλασαν και πήγε στη Νέα Υόρκη.
Στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών έστειλε στον σιωνιστή Λόρδο Ρότσιλντ επιστολή με την οποία τον πληροφορούσε ότι μετά τη λήξη του πολέμου, η αγγλική κυβέρνηση θα ευνοούσε την ίδρυση του Εβραϊκού κράτους, στην Παλαιστίνη. Έτσι, ο Μπεν Γκουριόν κατατάχθηκε στην Εβραϊκή λεγεώνα του αγγλικού στρατού και πολέμησε για την απελευθέρωσή της Παλαιστίνης από τους Τούρκους.
Αφού τελείωσε ο πόλεμος, προετοίμασε το έδαφος για την ίδρυση του νέου κράτους, ενθάρρυνε τη μαζική μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη και αφού αγωνίστηκε για την ίδρυση της πρώτης Εβραϊκής ομοσπονδίας.
Το 1930 αναλαμβάνει την ηγεσία του σιωνιστικού κόμματος Μαπάι. Το 1935 εκλέχθηκε πρόεδρος του διεθνούς οργανισμού που χειριζόταν τα θέματα εγκατάστασης Εβραίων στην Παλαιστίνη.
Το διογκούμενο μεταναστευτικό ρεύμα των Εβραίων ανησύχησε τους Άραβες της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα να προκληθούν συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Το 1939 η αγγλική κυβέρνηση επέβαλε αυστηρούς περιορισμούς στη μετανάστευση των Εβραίων και στο δικαίωμά τους να αγοράζουν γη στην Παλαιστίνη. Ο Μπεν-Γκουριόν θεώρησε το μέτρο κατάφωρη παραβίαση της Διακήρυξης Μπάλφουρ. Αλλά η έκρηξη του B´ Παγκοσμίου Πολέμου τον οδήγησε σε πολιτική συμπαράταξης με την Αγγλία. Έτσι δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι της Παλαιστίνης κατατάχθηκαν εθελοντές στις αγγλικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ από την άλλη η εγκατάσταση στην Παλαιστίνη συνεχίζονταν παρά τα απαγορευτικά μέτρα.
Το 1942 για πρώτη φορά διακηρύσσει δημοσία ότι επιδίωξη του σιωνισμού δεν ήταν η δημιουργία «πατρίδας» στην Παλαιστίνη αλλά η ίδρυση εβραϊκού κράτους.
Στις 29 Νοεμβρίου 1947 το ψήφισμα 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με 33 ψήφους υπέρ (μεταξύ αυτών της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών), 13 κατά, 10 αποχές και μία απουσία, διαιρούσε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη, ένα αραβικό και ένα εβραϊκό. Οι Εβραίοι της Παλαιστίνης δέχτηκαν την απόφαση. Οι Άραβες της Παλαιστίνης και τα αραβικά κράτη την απέρριψαν.
Στις 14 Μαΐου 1948 ο Μπεν Γκουριόν ως πρώτος πρωθυπουργός ανακήρυξε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός: το 1948-1953 και το 1955-1963. Οι θητείες του σκιάστηκαν από τις πολεμικές συρράξεις του Ισραήλ με τα γειτονικά του αραβικά κράτη, που δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξή του.
Τον Ιούνιο του 1963 επικαλούμενος «προσωπικούς λόγους», παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία. Συνέχισε να είναι παρών στην πολιτική ζωή του Ισραήλ ως το 1970, όταν παραιτήθηκε από τη Βουλή, το Κνεσέτ, και αποσύρθηκε σε ένα κιμπούτς για να ασχοληθεί με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του. Γράφει γι΄αυτόν ο Άμος Οζ: «έμαθε ακόμη και αρχαία ελληνικά για να διαβάσει Πλάτωνα στο πρωτότυπο».
1888 Γιουτζίν Ο’Νιλ, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας
1908 Ενβέρ Χότζα, Αλβανός πολιτικός
1913 Μίμης Τραϊφόρος, Έλληνας στιχουργός
1925 Άντζελα Λάνσμπερι, Αγγλίδα ηθοποιός
1927 Γκύντερ Γκρας, Γερμανός συγγραφέας
1953 Λυδία Κονιόρδου, Ελληνίδα ηθοποιός
1958 Τιμ Ρόμπινς, Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης
1971 Πόπη Μαλλιωτάκη, Ελληνίδα τραγουδίστρια
1985 Κέισι Στόουνερ, Αυστραλός μοτοσικλετιστής
1992 Κώστας Φορτούνης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1997 Σαρλ Λεκλέρκ, Μονεγάσκος οδηγός αγώνων
ΘΑΝΑΤΟΙ
1946 Εκτελούνται δι΄απαγχονισμού οι Ερνστ Κάλτενμπρουνερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Γιούλιους Στράιχερ, Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, Χανς Φρανκ και Βίλχελμ Φρικ, μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης που διήρκεσε 218 ημέρες. Καταδικάστηκαν για συνωμοσία για την κατάκτηση της απολύτου εξουσίας στη Γερμανία, εγκλήματα εναντίον της ειρήνης. εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας
1958 Μιχάλης Σουγιούλ, Έλληνας συνθέτης
1971 Αντιγόνη Μεταξά, Ελληνίδα συγγραφέας
1981 Μοσέ Νταγιάν, Ισραηλινός στρατηγός
2003 Εμμανουήλ Β. Κεφαλογιάννης, Έλληνας πολιτικός
2007 Ντέμπορα Κερ, Σκωτσέζα ηθοποιός
2010 Γιάννης Δαλιανίδης, Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος, γεννημένος 31 Δεκεμβρίου 1923 στη Θεσσαλονίκη.
Μεγάλωσε με θετούς γονείς, τον Ναούμ Δαλιανίδη από τη Σιάτιστα και την Ολυμπία Κύρου από τη Θεσσαλονίκη. Οι βιολογικοί γονείς είχαν έρθει από την Τιφλίδα της Γεωργίας με ένα μικρό αγοράκι το οποίο πέθανε και μετά γεννήθηκε ο Γιάννης που δόθηκε για υιοθεσία όταν πέθανε ο πατέρας του.
Με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα ξεκινάει πρώτα για Βελιγράδι, εκεί όπου διέμεναν συγγενείς του και αργότερα για Βιέννη. Εκεί, γνώρισε ανθρώπους που θα τον βοηθούσαν όμως η οικογένεια που τον φιλοξενούσε συνελήφθη από τους Γερμανούς με την κατηγορία ότι άκουγαν τον ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου. Μαζί τους συνελήφθη και ο Γιάννης Δαλιανίδης ο οποίος στάλθηκε πρώτα στις φυλακές και έπειτα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Σβέχατ. Μετά από έξι μήνες κράτησης βγήκε τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1942. Θα παραμείνει στη Βιέννη για ένα διάστημα εργαζόμενος σε χορωδία αλλά και ως χορευτής.
Θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και θα εργαστεί σε διάφορα καλλιτεχνικά προγράμματα κάνοντας κυρίως χορογραφίες. Κάποια στιγμή θα τον δει ο Ορέστης Λάσκος που τον προέτρεψε να κατέβει στην Αθήνα. Αρχικά θα κάνει εμφανίσεις σε διάφορα βαριετέ, ως κομπάρσος στην ταινία «Πρόσωπα λησμονημένα» του Γιώργου Τζαβέλλα και σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Οι δύο κόσμοι». Λίγο αργότερα θα ακολουθήσει τον Κώστα Χατζηχρήστο σε μία μεγάλη τουρνέ την οποία διέκοψε για να πάει στρατιώτης. Θα γνωρίσει τον πιανίστα Δημήτρη Αθανασιάδη και μαζί κάνουν επιθεωρησιακά νούμερα.
Με τη βοήθεια πάλι του Ορέστη Λάσκου, δουλεύει στο θέατρο και γνωρίζει τον Ντίμη Δαδήρα, τον Αντώνη Καρατζόπουλο, τον Ανδρέα Λαμπρινό, τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη. Θα παίξει μαζί με τον Ανδρέα Μπάρκουλη στην ταινία «Τρία παιδιά βολιώτικα». Γράφει ένα σενάριο με τίτλο «Το τρελοκόριτσο» έχοντας στο μυαλό του την Αλίκη Βουγιουκλάκη ενώ τελικά το ρόλο θα τον πάρει η Τζένη Καρέζη σε μια ταινία που ο Δαλιανίδης θα δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη. Πριν γυριστεί η ταινία του ζητήθηκε να γράψει τα δύο επόμενα σενάρια!
Η σκηνοθετική σταδιοδρομία του ξεκίνησε το 1959 με την ταινία «Η μουσίτσα» και ακολούθησαν οι ταινίες «Λαός και Κολωνάκι» και «Ένας βλάκας και μισός». Το 1961 ξεκίνησε η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμ με την ταινία «Ο κατήφορος». Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η φήμη του Δαλιανίδη εκτινάχτηκε.
Ποιές επιτυχίες του να θυμηθεί κανείς; Μερικοί το προτιμούν κρύο, Ζητείται ψεύτης, Φωνάζει ο κλέφτης, Η χαρτοπαίχτρα, Ο εχθρός του λαού, Στεφανία, Επαναστάτης Ποπολάρος, Χωρίς ταυτότητα, Ο κυρ-Γιώργης εκπαιδεύεται, Ο αστερισμός της Παρθένου, Νόμος 4000, Ίλιγγος, Ιστορία μιας ζωής, Μαριχουάνα stop!, Κάτι να καίει, Κορίτσια για φίλημα, Οι θαλασσιές οι χάντρες, Γοργόνες και μάγκες – πάνω από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες είχε γράψει και το σενάριο.
Το 2005 συνέγραψε το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ο κινηματογράφος, τα πρόσωπα κι εγώ» από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Από την δεκαετία του 1970 εργάστηκε και στην τηλεόραση: Λούνα Παρκ, Τα λιονταράκια του κυρ-Ηλία, Τα καθημερινά, Ρετιρέ, Οι μικρομεσαίοι, Τα στραβά κι ανάποδα, το περίφημο Τρίτο στεφάνι του Κώστα Ταχτσή.
Το 2002, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Δαλιανίδης τιμήθηκε για τη συνολική του προσφορά στον ελληνικό κινηματογράφο. Εισηγητής της πρότασης της βράβευσής του προς την επιτροπή υπήρξε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
