Ημέρα Μνήμης για όσους έχασαν τη ζωή τους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 προσπαθώντας να σώσουν ζωές άλλων…
Θεσπισμένη από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ θυμίζει σε όλους τα 2.977 αθώα θύματα της πιο μεγάλης τρομοκρατικής επίθεσης στην ιστορία. Τρία αεροπλάνα πέφτουν στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, το Πεντάγωνο στο Arlington της Virginia ενώ η πτήση 93 της United Airlines κατευθύνεται προς την Ουάσιγκτον. Οι επιβάτες της επιχειρούν να εξουδετερώσουν τους αεροπειρατές και το αεροπλάνο συντρίβεται τελικά σε ένα χωράφι της Pennsylvania.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1609 Ο εξερευνητής Χένρι Χάντσον ανακαλύπτει το νησί του Μανχάταν.
1789 Καθιερώνονται οι όροι «Αριστερά» και «Δεξιά», κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για το νέο Σύνταγμα στην επαναστατημένη Γαλλία.
1895 Εξαφανίζεται το Κύπελλο Αγγλίας από το μαγαζί αθλητικών ειδών του Γουίλιαμ Σίλκοκ, στο Μπέρμιγχαμ, όπου το είχε εκθέσει η διοίκηση της τροπαιούχου Άστον Βίλα. Το κύπελλο δε θα βρεθεί και η ομάδα θα αναγκαστεί να πληρώσει το ποσό των 25 λιρών. Μετά από χρόνια ένας φυλακισμένος, ο Χάρι Μπάρντζ, θα ομολογήσει ότι το είχε κλέψει και το είχε λιώσει για να κατασκευάσει πλαστά νομίσματα.
1905 Τραγικό δυστύχημα στην 9η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, όταν εναέριος σιδηρόδρομος καταπέφτει, σκοτώνοντας 12 άτομα.
1911 Καταπλέει στο Φάληρο το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ». Γίνεται δεκτό από τους συγκεντρωμένους Έλληνες με ενθουσιασμό, μέσα σε μια φρενήρη υποδοχή από όλα τα πλωτά μέσα της περιοχής.
1922 Η Μικρασιατική Καταστροφή φέρνει την εξέγερση του Στρατού και του Ναυτικού στη Χίο και τη Μυτιλήνη. Σχηματίζεται η «Επαναστατική Επιτροπή» από τους συνταγματάρχες Νικόλαο Πλαστήρα, Στυλιανό Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Δημήτριο Φωκά.
1926 Στη Ρώμη, οκτώ περαστικοί τραυματίζονται σε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα της Ιταλίας, Μπενίτο Μουσολίνι.
1938 Έπειτα από 2.000 χρόνια, ξαναρχίζουν οι παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή.
1940 Στο Λονδίνο, οι Γερμανοί χτυπούν το παλάτι του Μπάκιγχαμ, χωρίς όμως να απειληθεί η βασιλική οικογένεια.
1941 Αρχίζουν οι εργασίες για την κατασκευή του Πενταγώνου των ΗΠΑ.
1961 Ανοίγει το πρώτο γραφείο του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση WWF, στην Ελβετία.
1964 Καθιερώνεται στην εκπαίδευση η δημοτική γλώσσα, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου.
1973 Στρατιωτικό πραξικόπημα στην Χιλή από τον στρατηγό Αουγκούστο Πινοσέτ, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, ανατρέπει τον δημοκρατικά εκλεγμένο σοσιαλιστή πρόεδρο, Σαλβαδόρ Αλιέντε. Η χούντα θα κρατήσει 17 χρόνια.γΟι πραξικοπηματίες ανακοινώνουν ότι ο Αλιέντε αυτοκτόνησε με ένα ΑΚ-47, εκδοχή που αμφισβητήθηκε…
1989 Τιμάται με τη μετακομιδή των οστών της σε επιβλητικό μνημείο στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, η ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης, Λέλα Καραγιάννη.
2004 Στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου Chinook συντρίβεται στο Πόρτο Κουφό ενώ πετά με προορισμό το Άγιο Όρος. Τον θάνατο βρίσκουν ο πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Πέτρος, καθώς και άλλοι 15 άνθρωποι.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
1945 Φραντς Μπεκενμπάουερ, Γερμανός ποδοσφαιριστής, προπονητής και παράγοντας του γερμανικού ποδοσφαίρου. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία. Στις εκλογές της IFFHS αναδείχθηκε 3ος καλύτερος του 20ού αιώνα μετά τους Πελέ και Γιόχαν Κρόιφ. Ως αρχηγός της ομάδας της τότε Δυτικής Γερμανίας, την οδήγησε στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1974.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα Μόναχο 1860, από την οποία έφυγε για την Μπάγερν, όπου καθιερώθηκε ως κεντρικός αμυντικός και ο κορυφαίος αμυντικός στην ιστορία. Με τη Μπάγερν αναδείχθηκε πέντε φορές πρωταθλητής Δυτικής Γερμανίας, όπως και τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης, ενώ ο ίδιος κέρδισε δύο φορές το βραβείο της Χρυσής Μπάλας.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ακολούθησε καριέρα προπονητή αναλαμβάνοντας την Εθνική Γερμανίας, την οποία οδήγησε σε δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου και έναν τίτλο. Είχε επιτυχημένη πορεία και ως διοικητικό στέλεχος στη Μπάγερν, τη Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου αλλά και σε θέσεις διεθνούς αρμοδιότητας.
Γιος ανώτερου ταχυδρομικού υπαλλήλου και ανηψιός ποδοσφαιριστή της Μπάγερν Μονάχου, άφησε τη θέση του ασφαλιστή, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του να γίνει ένας διάσημος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Η διεθνής του σταδιοδρομία ξεκίνησε με την Εθνική Νέων της Δυτικής Γερμανίας σε αγώνα με την Ελβετία στις 8 Μαρτίου 1964, όπου σημειώνοντας δύο τέρματα έδωσε τη νίκη με 2–1.
Το 1998 η FIFA τον εξέλεξε στην καλύτερη ενδεκάδα του 20ού αιώνα. Το 2004 στην 100ετή επέτειο της FIFA τιμήθηκε για δεύτερη φορά με το Τάγμα Αξίας της Ομοσπονδίας, ένας από τους δύο μόνο ποδοσφαιριστές που τους έχει γίνει η ανάλογη διάκριση-ο άλλος είναι ο Πελέ. Το 2007 ονομάστηκε από την IFFHS «Ιδιοφυΐα του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου» για την εξαιρετική του απόδοση ως παίκτης, προπονητής και μάνατζερ. Από τον Ιανουάριο του 2007 έως τον Ιούνιο του 2011, ο Μπεκενμπάουερ ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της FIFA. Τέλος, ονομάστηκε «Επίτιμος Πρόεδρος» της Μπάγερν και «Επίτιμος Μέλος» της Γερμανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Το 2011 ήταν ένα από τα 15 πρώτα μέλη που εισήχθησαν στην Αίθουσα Φήμης του Ποδοσφαίρου στο Μεξικό.
Δημιούργησε το «Ίδρυμα Φραντς Μπεκενμπάουερ» για να υποστηρίξει άτομα με αναπηρίες. Συμμετείχε επίσης στη δημιουργία της ομάδας ποδοσφαίρου του Άουγκσμπουργκ Datschiburger Kickers, η οποία στόχο έχει να συγκεντρώσει χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Είναι πρέσβης στο διεθνές παιδικό κοινωνικό πρόγραμμα «Football for Friendship». Το 2014 οι αναγνώστες του ESPN τον ψήφισαν ως τον σημαντικότερο αρχηγό στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία. Στην προσωπική του ζωή έχει παντρευτεί τρεις φορές και έχει πέντε παιδιά.
1965 Μόμπι, Αμερικανός DJ, τραγουδιστής και μουσικός
1978 Πάμπλο Κοντρέρας, Χιλιανός ποδοσφαιριστής
1978 Ντέγιαν Στάνκοβιτς, Σέρβος ποδοσφαιριστής
1979 Ερίκ Αμπιντάλ, Γάλλος ποδοσφαιριστής
ΘΑΝΑΤΟΙ
1971 Νικήτα Σεργκέγιεβιτς Χρουστσόφ, Σοβιετικός πολιτικός
1986 Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Έλληνας διανοούμενος και πολιτικός
1986 Παναγιώτης Τζαννετάκης, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός
1994 Αλέκα Κατσέλη, Ελληνίδα ηθοποιός
1994 Τζέσικα Τάντι, Αγγλίδα ηθοποιός που είχε γεννηθεί 7 Ιουνίου 1909, βραβευμένη με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο σοφέρ της κυρίας Ντέιζι» σε ηλικία 80 ετών!
Είχε επίσης βραβευτεί με Τony, Χρυσή Σφαίρα, Έμμυ και BAFTA. Η νίκη της στα 80, την έκανε τη γηραιότερη ηθοποιό που κέρδισε ποτέ το βραβείο και δυο χρόνια αργότερα έλαβε άλλη μια υποψηφιότητα, αυτή τη φορά για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες». Το 1990 το περιοδικό People την περιέλαβε στη λίστα με τις 50 ομορφότερες προσωπικότητες. Την ίδια χρονιά διαγνώστηκε με καρκίνο. Συνέχισε να εργάζεται μέχρι και λίγο πριν το θάνατό της.
Τη δεκαετία του 80′ συμμετείχε σε μερικές από τις πιο αξιόλογες παραγωγές της εποχής όπως: Ο αλλόκοτος κόσμος του Γκαρπ, Οι Βοστωνέζοι και Cocoon. Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία Camilla, το 1994, στο πλευρό της Μπρίτζετ Φόντα.
2008 Βέρα Ζαβιτσιάνου, Ελληνίδα ηθοποιός
1954 Μαρίκα Κοτοπούλη, σημαντική Ελληνίδα ηθοποιός που διακρίθηκε ως τραγωδός και σε έργα ξένων κι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Η ερμηνεία της σε έργα σύγχρονων συγγραφέων θεωρείται ανεπανάληπτη.
Και οι δυο γονείς της ήταν ηθοποιοί, ενώ ο πατέρας ήταν και θιασάρχης, επικεφαλής του Δραματικού Θιάσου Πρόοδος. Εμφανίστηκε στη σκηνή βρέφος σε περιοδεία των γονιών της. Είχε γεννηθεί εξάλλου πάνω στο θεατρικό σανίδι, όταν η μητέρα της «καταληφθείσα επί σκηνής από τας ωδίνας του τοκετού», όπως περιέγραφε εφημερίδα της εποχής, «μετεφέρθη εις την οικίαν της, ένθα έφερεν εις φως τον τελευταίον γόνον των Κοτοπούληδων».
Ο πρώτος ρόλος της ήταν σε επιθεώρηση, σε ηλικία 5 ετών, όπου υποδύθηκε μια μαθήτρια. Το 1902 προσελήφθη στο Βασιλικό Θέατρο. Το ταλέντο της αναγνωρίστηκε γρήγορα από τους κριτικούς και αυτό ενέτεινε τον ανταγωνισμό με την ευνοούμενη των Ανακτόρων, ηθοποιό Άννα Φραγκοπούλου.
Σημαντική στιγμή στην καριέρα της, υπήρξε η συμμετοχή της στην τριλογία του Αισχύλου «Ορέστεια» το 1903, όπου η απαγγελία για πρώτη φορά αρχαίου δράματος στη δημοτική γλώσσα προκάλεσε σεισμό στα θεατρικά δεδομένα της εποχής.
Έγινε θιασάρχης το 1908. Το καλοκαίρι του 1924, όταν ο Χαϊλέ Σελασιέ επισκέφθηκε ως αντιβασιλέας της Αιθιοπίας την Ελλάδα, η Κοτοπούλη και ο θίασός της επιλέχτηκαν για την παράσταση του «Αγαμέμνονα» που δόθηκε προς τιμήν του στο Ηρώδειο.
Στις αρχές του 1929 η Κοτοπούλη δημιούργησε την «Ελευθέραν Σκηνήν», σε συνεργασία με τον θεατρικό συγγραφέα Σπύρο Μελά και τον γαμπρό της Μήτσο Μυράτ.
Μαζί με τον θίασό της, έφυγε το 1930 για παραστάσεις στις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε μέχρι το 1932. Επιστρέφοντας, ως αντίπαλο δέος του Εθνικού Θεάτρου, σύστησε έναν θίασο μαζί με την άλλοτε ανταγωνίστριά της, Κυβέλη, ο οποίος γνώρισε σημαντική επιτυχία.
Έλανε την τελευταία της εμφάνιση το 1952, στην Ερμούπολη της Σύρου. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη αφού πρώτα το φέρετρό της εκτέθηκε στη Μητρόπολη σε λαϊκό προσκύνημα.
Έπαιξε μια και μοναδική φορά στον κινηματογράφο, στην ελληνοτουρκική παραγωγή «Κακός δρόμος», το 1933, βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Η ταινία ήταν συμπαραγωγή με συμμετοχή του συζύγου της Γεώργιου Χέλμη και του Κώστα Θεοδωρίδη, συζύγου της Κυβέλης, η οποία συμπρωταγωνιστούσε, μαζί με τον Βασίλη Λογοθετίδη. Η ταινία έως σήμερα δεν έχει βρεθεί!
Η προσωπική της ζωή υπήρξε θυελλώδης. Κυκλοφορούσε η φήμη πως είχε ερωτικές σχέσεις και με γυναίκες ηθοποιούς, μικρότερες σε ηλικία ενώ είχε ερωτική σχέση και με τον σκηνοθέτη Θωμά Οικονόμου, ο οποίος την βοήθησε στην καθιέρωσή της.
Το 1908, ερωτεύτηκε τον πολιτικό και στοχαστή Ίωνα Δραγούμη, ο οποίος υπηρετούσε στην Ελληνική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη. Η πολύκροτη σχέση τους κράτησε έως τα τέλη Ιουλίου του 1920 οπότε και δολοφονήθηκε ο αγαπημένος της από υποστηρικτές του Βενιζέλου. Η σχέση τους είχε σκανδαλίσει καθώς το ζευγάρι συζούσε, χωρίς γάμο, λόγω της αντίδρασης της μεγαλοαστικής οικογένειας του Δραγούμη. Την περίοδο που εκείνος βρισκόταν εξόριστος στην Κορσική, η Κοτοπούλη είχε γνωρίσει τον θεατρικό επιχειρηματία Γεώργιο Χέλμη, με τον οποίο σύναψε ερωτική σχέση. Τον παντρεύτηκε το 1923 και μοιράστηκε μαζί του την υπόλοιπη ζωή της· παιδιά δεν απέκτησαν.
Στις πολιτικές της πεποιθήσεις η Κοτοπούλη ήταν φιλομοναρχική. Όπως όμως δήλωσε ο Γιάννης Τσαρούχης, κατά τη διάρκεια της Κατοχής προστάτεψε και βοήθησε όσο μπορούσε τους αριστερούς συναδέλφους της, παρεμβαίνοντας στις αρχές. To 1923 έλαβε το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1939 τιμήθηκε για την προσφορά της από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Το 1949, με αφορμή τη συνεργασία της με το Εθνικό στο ανέβασμα της «Ορέστειας» από τον Ροντήρη, οι συνάδελφοί της πήραν την πρωτοβουλία και της έδωσαν ειδικό χρυσό μετάλλιο, με χαραγμένη τη μορφή της ως Κλυταιμνήστρας. Το 1950 της απονεμήθηκε από τον βασιλιά Παύλο το παράσημο του Ταξιάρχη.
Το 1955 εγκρίνεται η ταφή της στο χώρο που προορίζεται η ταφή εξεχόντων ανδρών στο Α΄ Νεκροταφείο και γίνεται η μοναδική γυναίκα που τάφηκε εκεί.
Ανέδειξε μεταξύ άλλων την Μαίρη Αρώνη, την Έλλη Λαμπέτη, την Άννα Συνοδινού, την Μελίνα Μερκούρη, τον Βασίλη Λογοθετίδη, τον Αιμίλιο Βεάκη, τον Αλέξη Μινωτή και τον Δημήτρη Χορν. Στην Αθήνα, στη «Βίλα Κοτοπούλη», στο σπίτι που ήταν το γαμήλιο δώρο του Χέλμη, στεγάζεται το Μουσείο Μαρίκας Κοτοπούλη, στου Ζωγράφου.
