Σε εξέλιξη δράση στην περιοχή της Καμάρας για την υποστήριξη της “Κατάληψης ΥΦΑΝΕΤ”.
Από τις 11-15 Μαΐου βρίσκεται σε εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη το Φεστιβάλ Υπεράσπισης της κατάληψης στην Φάμπρικα Υφανέτ.
Από νωρίς ένα όχημα με το σύνθημα “Κατάληψη για πάντα” ξεκίνησε από το χώρο της κατάληψης και περνώντας από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης έφτασε στην Καμάρα.
Εκεί είχε ήδη στηθεί το Street Parade με στόχο την υποστήριξη της κατάληψης. Το πρόγραμμα της συναυλίας θα κρατήσει όλο το βράδυ με αρκετούς καλλιτέχνες να συμμετέχουν και πλήθος κόσμου να βρίσκεται στο πλακόστρωτο.
Το κείμενο του Φεστιβάλ Υπεράσπισης
Τον τελευταίο καιρό, η συζήτηση για αξιοποίηση των βιομηχανικών κτηρίων της πόλης έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Η ντόπια επιχειρηματική – “δημιουργική τάξη” στέκεται με δέος μπροστά στα παλιά εργοστάσια και φαντασιώνεται νέες μπίζνες στα ερείπια ενός προηγούμενου παραγωγικού μοντέλου. Όλες οι ιδέες έχουν ακουστεί: μουσεία, ξενοδοχεία, πολυχώροι, πανεπιστήμια, συνεδριακά κέντρα. Πρόκειται για μια διαδικασία ανακύκλωσης της μνήμης, της ιστορίας, της γνώσης και επανακυκλοφορίας τους ως πολιτισμικό και τουριστικό κεφάλαιο.
Ως συνήθως σε αυτά τα φιλόδοξα σχέδια συζητιέται και η Υφανέτ. Ένα κατειλημμένο εργοστάσιο, στο οποίο εδώ και 18 χρόνια εκατοντάδες άνθρωποι συναντιόμαστε και προσπαθούμε από κοινού να βρούμε τρόπους να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα αυτού του κόσμου. Ένας χώρος εναντίωσης στον ρατσισμό, την εκμετάλλευση και τον σεξισμό. Το έδαφος που απελευθερώνεται ο δημιουργικός, συναισθηματικός και πολιτικός μας πλούτος, γεννώντας αμέτρητες εκδηλώσεις ενάντια στη λογική της εμπορευματοποίησης.
Το γνωρίζουμε, λοιπόν, καλά: μας έχουν βάλει στο μάτι ακριβώς γι αυτόν τον πλούτο που διαθέτουμε. Και θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για να δώσει ώθηση στα επιχειρηματικά τους πλάνα. Γιατί ξέρουν ότι η δικιά τους πρόταση είναι πιο στενή, μονόπλευρη και φτωχή από τη δική μας. Εμείς, από την άλλη, λέμε το εξής: η Υφανέτ θα μείνει χώρος ζωντανός, ανοικτός, κοινωνικός. Θα παραμείνει κατάληψη, χώρος συλλογικής ζωής και αγώνα.
Και αυτήν την πρόταση δε θα τη βρείτε σε κανένα πολιτικό πρόγραμμα, σε κανένα συνέδριο για “τα κάστρα της βιομηχανίας”. Επειδή ακριβώς δεν είναι απλά μια πρόταση για τη χρήση ενός κτηρίου, αλλά πρόταση ζωής.
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
