Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΩΣ ΣΥΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ, ΜΙΛΑEI ΣΤΗ THESSNEWS
Από τότε που έπαιξε τον Ισπανό στο «Μόλις χώρισα», ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ξεδιπλώνει κάθε φορά το σπουδαίο ταλέντο του. Αποδεικνύει πάντα ότι είναι ο ηθοποιός, που κάνει τον ρόλο και όχι ο ρόλος τον ηθοποιό. Παράλληλα με την σταθερή πορεία σε υψηλό επίπεδο, ο ίδιος κρατάει χαμηλούς τόνους σαν άνθρωπος.
Τη Δευτέρα 25 και την Τρίτη 26 Ιουλίου έρχεται στη Θεσσαλονίκη και στο Φεστιβάλ Δάσους ως Σιρανό Ντε Μπερζεράκ, με το ομώνυμο έργο του Εδμόνδου Ροστάν, σε μια παράσταση, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας. Τον ρόλο της Ρωξάνης έχει η Δήμητρα Ματσούκα, σε μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα.
Με αυτή την αφορμή, είχαμε μια κουβέντα με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο.
Ποιος είναι ο Σιρανό του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου; Πως αντιλαμβάνεσαι το ρόλο;
Ο Σιρανό δεν είναι του Χαραλαμπόπουλου! Είναι δανεικός για κάθε ηθοποιό, που αναζητά από έναν τέτοιον ρόλο για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και παράλληλα να μεταδώσει στο κοινό αξίες, που μόνο ένα τέτοιο κλασσικό αριστούργημα μπορεί!
Ποια είναι η επικαιρότητα του έργου; Τι έχει να πει στο σημερινό κόσμο;
Ένα κλασσικό αριστούργημα, όπως αυτό, αποδεικνύει την σπουδαιότητά του μέσα από την διαχρονικότητα, που έχουν οι ανθρώπινες αξίες, για τις οποίες μιλάει το έργο και παραμένουν μετά από έναν αιώνα, αγγίζοντας και συγκινώντας τον σημερινό θεατή!
Η Δήμητρα Ματσούκα είναι η τρίτη Ρωξάνη, μετά τη Σμαράγδα Καρύδη και την Τάνια Τρύπη. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της καθεμιάς;
Κάθε μια ήταν και είναι μοναδική! Τις ερωτεύτηκα ως Σιρανό και τις αγάπησα ως Βασίλης.
Ο έμμετρος λόγος μάλλον ταιριάζει στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Πως τον εισπράττει το κοινό;
Στην αρχή σίγουρα απορεί, γιατί δεν έχει συνηθίσει να ακούει τον έμμετρο λόγο. Πολύ σύντομα, στη διάρκεια της παράστασης, αφήνεται γλυκά και ταξιδεύει μαζί μας στους έρωτες και τα πάθη των ηρώων του έργου.
Ποια ατάκα του Σιρανό βρίσκεις συγκλονιστικά επίκαιρη για την Ελλάδα και τους Έλληνες;
… Κι αν τύχει έναν θρίαμβο να καταφέρω, έναν, να μη χρωστάω τίποτε ποτέ και σε κανέναν. Σε μια ψηλή βελανιδιά ποτέ μη σκαρφαλώσω, σαν τον παράσιτο κισσό, μόνο να κατορθώσω. Να στέκομαι ολομόναχος και ας με ζώνει ο φθόνος κι ας μην ανέβω στα ψηλά, αλλά ν’ ανέβω μόνος!
Πως μπορεί ένας ηθοποιός, τόσο γνωστός και αγαπητός, να διαχειρίζεται διακριτικά τη δημοσιότητα;
Η δημοσιότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός λεγόμενου επιτυχημένου ηθοποιού. Όταν δεν αποζητά ο ίδιος τη δημοσιότητα, αλλά η δημοσιότητα τον αναζητά, λόγω των επαγγελματικών βημάτων, τότε είναι πιο εύκολο να τη διαχειριστεί ο καθένας.
Πως νιώθεις πάνω στη σκηνή, όταν έχεις απέναντί σου ένα κοινό, που του έχουν κόψει τον μισθό, την σύνταξη, την αξιοπρέπεια, το ηθικό; Τι έχει να του «πει» ένας ηθοποιός;
Η ευθύνη είναι ακόμα μεγαλύτερη για έναν ηθοποιό. Το μόνο που μπορεί να του πει είναι πως κάθε φορά, που θα συναντηθούν στο χώρο του θεάτρου, ο ηθοποιός θα δίνει πάντα τον καλύτερό του εαυτό πάνω στη σκηνή. Ότι οι επιλογές και η πορεία του θα είναι αντάξια κάθε φορά της εμπιστοσύνης του.
Λένε ότι η πιο χαμένη γενιά της κρίσης είναι η δική μας. Οι παλαιότεροι έχουν περάσει πολλά ωραία χρόνια, οι νεότεροι θα βρουν το δρόμο τους μέσα από τη μετανάστευση. Ένα σχόλιο…
Υπάρχει πολύ άδικο στον κόσμο μας και το μεγαλύτερο κρίμα είναι που κανείς ποτέ δεν πίστεψε, δεν επένδυσε και δεν υπολόγισε την δύναμη των νέων ανθρώπων. Θέλω να πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι, όπου κι αν βρίσκονται, όπου κι αν τους έχει στείλει η δυσκολία της ζωής μα και οι αμαρτίες των προηγούμενων γενεών, θα βρουν το δρόμο τους. Ίσως φωτίσουν το δρόμο και σε άλλους για ένα καλύτερο αύριο.
Πιστεύεις ότι μας κυνηγούν οι ξένοι; Ή ότι εμείς πρέπει να αλλάξουμε;
Ό,τι κι αν κάνουν οι ξένοι, η ευθύνη είναι καθαρά δική μας… Το λιγότερο να είμαστε προετοιμασμένοι και ενωμένοι για κάθε είδους κυνήγι.
Ναι ή όχι στην Ευρώπη;
Ναι, σε μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη!
Μια από τις πιο σημαντικές συνεργασίες σου ήταν εκείνη με το Λάκη Λαζόπουλο, έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους καλλιτέχνες των τελευταίων χρόνων. Ο Λαζόπουλος των Μήτσων είναι άλλος από το Λαζόπουλο του Αλ Τσαντίρι;
Ο Λαζόπουλος είναι αυτός, που γνώρισα από την πρώτη στιγμή. Με γνώρισε βλέποντας με πάνω στη σκηνή και με βοήθησε. Φέρθηκε όπως θα έπρεπε να φέρεται ένας φτασμένος ηθοποιός σ’ έναν νεότερό του δίνοντας τις ευκαιρίες να αποδείξει την όποια αξία του. Έχω την τιμή και την χαρά να γνωρίζω και τον άνθρωπο Λαζόπουλο, εκτός από τον καλλιτέχνη και η αξία του είναι εξίσου μεγάλη!
Τα σχέδιά σου για τη συνέχεια;
Τον χειμώνα στο θέατρο Βρετάνια ανβάζουμε το «Ημέρωμα της στρίγγλας», με την Μαρία Ναυπλιώτου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Γενικότερα, συνεχίζω να ονειρεύομαι!
Σεβασμός από το κράτος στον πολιτισμό
Παρακολουθείς τα του ΥΠΠΟ; Ποια είναι η γνώμη σου για την πολιτική, που ακολουθείται από το υπουργείο τα τελευταία χρόνια στον τομέα του πολιτισμού;
Θέλω να πιστεύω ή και να ονειρεύομαι ότι γίνονται προσπάθειες για να βοηθηθεί και να αναδειχθεί πραγματικά αυτή η δύναμη, που υπάρχει στον τόπο! Η τέχνη και άνθρωποι, που την πρεσβεύουν είναι περήφανοι άνθρωποι και το μόνο που αποζητούν είναι τον σεβασμό. Το κράτος μπορεί με χίλιους τρόπους να δείξει τον σεβασμό του. Αρκεί να παρακολουθεί πραγματικά τα δρώμενα και τις πραγματικές αξίες και να βοηθάει ουσιαστικά.
Από το φύλλο της THESSNEWS #11 (23-24/07/2016)
