Ακούω όλη αυτή τη… μουρμούρα για τα επιδόματα και απορώ!
Από πότε γίναμε τόσο φλώροι και ακαμάτηδες που περιμένουμε τη στοργική φροντίδα του κράτους- πατερούλη να μας λύσει τα προβλήματα μας;
Ήρθε μία κρίση και ανέβασε τις τιμές. Τι να κάνουμε δηλαδή; Έτσι είναι η ρημάδα η ζωή, γεμάτη εκπλήξεις, ξαφνιάσματα και προβλήματα.
Θα πρέπει δηλαδή τώρα να κουρνιάσουμε στην αγκαλιά του κράτους και να περιμένουμε να μας λύσει το πρόβλημα; Να μας ταΐσει επιδόματα για να αντιμετωπίσουμε την κρίση;
Θέλουμε δηλαδή ένα κράτος- πατερούλη που θα παρεμβαίνει για να μας λύνει κάθε πρόβλημα;
Λυπάμαι, αλλά θα διαφωνήσω…
Όσο αποζητάς την παρέμβαση του κράτους μέσα στο σπίτι σου τόσο αυτό θα εισχωρεί και θα επεκτείνεται σαν μεταστατικός καρκίνος.
Και όσο θα μεγαλώνει τόσο θα σου ρουφάει το αίμα από φόρους για να χρηματοδοτεί αυτές τις… στοργικές ενέργεις του.
Η προσοχή του κράτους αλλά και της κοινωνίας μας δεν πρέπει να δοθεί στα επιδόματα και στην “φροντίδα”.
Όσοι έχουν το προνόμιο να μιλούν δημόσια δεν θα πρέπει να εξαντλούν την επιρροή τους σε κραυγές ή και εκκλήσεις για περισσότερα και μεγαλύτερα επιδόματα.
Θα πρέπει να απευθύνονται σε όλους μας με έναν στόχο: να μας κάνουν να είμαστε περισσότερο νοικοκύρηδες.
Ο καλός ο νοικοκύρης δεν περιμένει τίποτε από το κράτος.
Φροντίζει για τα πάντα μόνος του.
Κάνει τα κουμάντα του και είναι πάντα προετοιμασμένος για τις “στραβές” που θα έρθουν σίγουρα, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Μόνο έτσι θα μπορεί να στέκεται απέναντι σ’ αυτό το πολύμορφο κατασκεύασμα που ονομάζεται “κράτος” και έχει ουκ ολίγα θλιβερά μειονεκτήματα.
Υπάρχει και η άλλη άποψη: βλέπετε τώρα έχουμε ενεργειακή κρίση, οι τιμές φυσικού αερίου, ρεύματος, βενζίνης, πετρελαίου κλπ έχουν πάει στο ύψη!
Η κυβέρνηση, βλέποντας την κοινωνική δυσαρέσκεια ανοίγει το σακούλι και για να αποφύγει το πολιτικό κόστος, μοιράζει χρήμα. Και τότε αρχίσουν τα άλλα σούργελα: γιατί να είναι 80 και να μην είναι 180.
Και άμα ήταν 180 θα λέγανε γιατί να μην είναι 280! Και γιατί να το πάρουν με τη διαδικασία της πλατφόρμας και όχι με άλλη διαδικασία. Η οποία αν είχε επιλεγεί θα ζητούσαν μία άλλη – τρίτη διαδικασία…
Και πάει λέγοντας. Η γκρίνια να εκφράζεται και όλα τα υπόλοιπα ας περιμένουν…
