ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΚΡΗ || mitsimakris@gmail.com
Διαρκή επαγρύπνηση κι αγώνα απαιτούν τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, διότι χώρες όπως η Βενεζουέλα – που μετατρέπεται σε δικτατορία- , η Βόρεια Κορέα, η Πολωνία – η οποία θεωρεί δεδομένο τον έλεγχο της κυβέρνησης έναντι της Δικαιοσύνης-, η Ρωσία – η αυταρχική-, η Τουρκία – ειδικά έπειτα από το αποτυχημένο πραξικόπημα- όχι μόνο τα παραβιάζουν, αλλά ενίοτε θεωρούν πως είναι και δεδομένη η παραβίασή τους.
Ειδικά σε μια εποχή που ο κόσμος είναι αντιμέτωπος και με καινούριες προκλήσεις και κατηγορίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι εκείνες που αφορούν την υπερθέρμανση του πλανήτη και τους επονομαζόμενους οικολογικούς μετανάστες και το δικαίωμά τους να ζητήσουν άσυλο σε κάποια χώρα (ήδη η Νέα Ζηλανδία ετοιμάζεται να δώσει αυτό το δικαίωμα στους κατοίκους των νησιών Κιριμπάτι) ή την ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων της ιδιωτικότητας έναντι των συνθηκών που δημιουργούνται εντός του διαδικτύου.
Όλα αυτά καθώς και τα επιτεύγματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕυρΔΑΔ) ανέφερε ο Πιερ Ιβ Λεμπόρν στην ThessNews αλλά και στην ομιλία που παρέθεσε στη Θεσσαλονίκη την περασμένη Τετάρτη στο πλαίσιο των ελληνογαλλικών συζητήσεων που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο της πόλης.
Ο διεθνής δικηγόρος, εκπρόσωπος των Γάλλων του εξωτερικού στην προηγούμενη Εθνοσυνέλευση της χώρας του, μίλησε ακόμη για το έργο που παράγει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, λέγοντας πως ο ρόλος του είναι καίριος, είναι εξαιρετικός, πως το ΕυρΔΑΔ δίνει την αίσθηση πως υπήρχε εκεί εδώ και χρόνια, αν και έχει μόλις εξήντα χρόνια λειτουργίας. Είναι μοναδικό, γιατί αναγνωρίζει την προτεραιότητα του πολίτη έναντι των 47 κρατών μελών να ασκήσει ατομική προσφυγή και να ζητήσει από το Δικαστήριο να επιβάλει στο κράτος του την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και αποτελεί μεγάλη πρόκληση το γεγονός ότι το δικαστήριο μπορεί να πει σε κάποιο κράτος πως δεν μπορεί να συμπεριφερθεί με συγκεκριμένο τρόπο, όπως έκανε με απόφαση εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας λέγοντας πως δεν επιτρέπεται να στερεί το δικαίωμα ψήφου από τους φυλακισμένους της. Και τελικά υποχρεώθηκε η χώρα να αναγνωρίσει σε κάποιες κατηγορίες φυλακισμένων το δικαίωμα της ψήφου. Ανέφερε ακόμη το παράδειγμα της Γαλλίας, η οποία μέσω μιας απόφασης καταδικαστικής της Τουρκίας άλλαξε κι εκείνη το δικαίωμα επικοινωνίας ενός κρατούμενου διευρύνοντάς το. Πως θα πρέπει όλοι να στέκονται ολιστικά απέναντι στη νομολογία του ΕυρΔΑΔ εκτελώντας όχι μόνο τις αποφάσεις που τους αφορούν αλλά και γενικώς όλες, καθώς ερμηνεύουν τη συνθήκη. Επίσης, πως καλό θα ήταν να αυξηθεί ο προϋπολογισμός του ΕυρΔΑΔ, για να μπορέσει να συνεχίσει τον ρόλο που διαδραματίζει ως ένας περιφερειακός θεσμός προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εξέλιξη
Πέραν της δυναμικής του Δικαστηρίου το οποίο απευθύνεται και προστατεύει τα δικαιώματα 820 εκατομμυρίων ανθρώπων, ο κος Λεμπόρν ανέφερε στην ThessNews και την ανάγκη καθενός να αγωνιστεί καθημερινά είτε μέσω των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε εντασσόμενος σε κάποιο κόμμα, είτε δημοσιοποιώντας τη στάση του σε κάποιο μπλογκ για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, πως είναι γεννημένος αισιόδοξος σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς έχει πίστη στην πειθώ και το χάρισμα μερικών ανθρώπων που μπορούν να ανατρέψουν δεδομένα. Έφερε ως παράδειγμα τον Βάτσλαβ Χάβελ στην τότε σοβιετική Τσεχοσλοβακία, που κατάφερε να κινήσει τόσα πράγματα, ώστε να μην υπάρχει πισωγύρισμα. Πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως με τη συζήτηση, τις δημοκρατικές αρχές, την εξέλιξη της επιστήμης, τον διάλογο, όλα μπορούν να εξελιχθούν.
Ο Βασίλειος Σκουρής
Στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης συμμετείχε και ο Βασίλειος Σκουρής, ο καθηγητής δημοσίου Δικαίου, πρώην πρόεδρος του Δικαστηρίου της ΕΕ (2003- 2015) και νυν πρόεδρος του Κέντρου Διεθνούς κι Οικονομικού Δικαίου, ο οποίος επίσης δήλωσε στην ThessNews για το μοναδικό έργο του ΕυρΔΑΔ, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα σε κάθε κάτοικο από τα 47 κράτη – μέλη του να προσφύγει σε αυτό έναντι του κράτους του διεκδικώντας το δίκαιό του, αφού φυσικά εξαντλήσει την εσωτερική δικαιοδοσία της χώρας του. Πως η επιτυχία του – ο μεγάλος αριθμός των υποθέσεών του αποτελεί ουσιαστικά μια μελλοντική πρόκληση, καθώς θα πρέπει να μπορεί να επιλύει τον όγκο των υποθέσεων που του παρουσιάζεται καθώς και πως πρέπει να εκτιμάται η κατάσταση και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη σχετικότητα χρόνου και τόπου συγκρίνοντας τις επιτυχίες του ΕυρΔΑΔ με τις αντίστοιχες προσπάθειες που γίνονται είτε από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών ή την Αφρικανική Ένωση.
Από το φύλλο της THESSNEWS #94 (24/02/2018-25/02/2018)
