Ο Δημήτρης Μάρδας είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών του ΑΠΘ και υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Α΄ Θεσσαλονίκης
«Πράξεις βίας ή οτιδήποτε άλλο διαταράσσει τον διάλογο ανάμεσα σε φοιτητές-φοιτήτριες και διδάσκοντες δε δίνουν τα καλύτερα αποτελέσματα», τονίζει ο καθηγητής με αφορμή τις καταγγελίες για την ομηρία καθηγήτριας στο γραφείο της:
Λόγω των όποιων διαδικασιών ακολουθήθηκαν στη βαθμολόγηση γραπτών – εδώ υπάρχει διαφωνία ανάμεσα στον διδάσκοντα και τους φοιτητές- κόπηκε ένας αριθμός φοιτητών, το 25%, στις εξετάσεις ενός μαθήματος του Τμήματος Ψυχολογίας.
Μια ομάδα φοιτητών, κράτησε στο γραφείο της και παρά τη θέλησή της, την αρμόδια για το μάθημα καθηγήτρια, ζητώντας σε τελική ανάλυση αναθεώρηση της βαθμολογίας. Την απόφαση της κράτησης την έλαβε ο σχετικός φοιτητικός σύλλογος!
Εδώ έχουμε τις ακόλουθες παρατηρήσεις.
1. Αποτυχία στις εξετάσεις του 25% των συμμετεχόντων/ουσών θεωρείται σε πολλές σχολές ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό. Το σύνηθες σε αρκετά Τμήματα είναι στο 45-50% και συχνά πιο πάνω.
2. Οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν είναι τα αρμόδια όργανα για τη λήψη αποφάσεων που αφορούν όλο το Τμήμα. Λόγο έχουν και οι διδάσκοντες! Όταν υφίστανται λοιπόν προβλήματα αυτής της μορφής, τότε μετά από εισήγηση των φοιτητικών συλλόγων, το ζήτημα εξετάζεται στα θεσμικά όργανα του Τμημάτων και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Το πρώτο αρμόδιο όργανο αυτής της μορφής είναι ο Τομέας του Τμήματος στο οποίο ανήκει το μάθημα. Ακολούθως, ο Τομέας το φέρνει στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος, όπου συμμετέχουν και οι φοιτητές. Αν δεν λυθεί εκεί το προς εξέταση ζήτημα και θεωρείται ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα, τότε υπάρχει και η Κοσμητεία και άλλα θερμικά όργανα. Σε ορισμένα Τμήματα έχουν ορισθεί και Επιτροπές καθηγητών με αρμοδιότητα την επίλυση των φοιτητικών προβλημάτων πριν από όσα αναφέρθηκαν.
Τα θεσμικά όργανα στο πανεπιστήμιο τα έχουμε για να λειτουργούν, δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία και έχουν κατ’ επανάληψη δείξει ότι μπορούν να λύσουν πολύπλοκα προβλήματα. Πράξεις βίας ή οτιδήποτε άλλο διαταράσσει τον διάλογο ανάμεσα σε φοιτητές/τριες και διδάσκοντες δεν δίνουν τα καλύτερα αποτελέσματα.
Ως προς τις πράξεις βίας που εκδηλώνονται από τους/τις νέους/εες μας και στα πανεπιστήμια, την πηγή της αιτίας θα τη βρούμε στο ακατάλληλο εκπαιδευτικό μας σύστημα και την «μπαλωματική» τέχνη βελτίωσής του που ακολουθείται. Αυτή, σε τελική ανάλυση οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα μέσα από την προχειρότητα που τη διακρίνει.
