συνέντευξη στον ΧΡΗΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ || xenikol@hotmail.com
Μύθος η καθαρή έξοδος, λέει ο ανεξάρτητος Θεσσαλονικιός Ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος, που καταγγέλλει τη… «Βαρουφακειάδα» αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα για φαυλοκρατία!
Δεν βλέπει διέξοδο με τη «Συμφωνία των Πρεσπών»! Πιο ωφέλιμη θα ήταν η Πιστοληπτική Γραμμή, αλλά η κυβέρνηση δεν την επιλέγει επειδή ψηφοθηρεί, τονίζει ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής!
«Η εμφάνιση του Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο με έκανε να ντραπώ», δηλώνει. Σε πολιτικές σκοπιμότητες του ίδιου του Μοσκοβισί αποδίδει τις δηλώσεις του για την επιτυχία του προγράμματος. Με τη θητεία του τελειώνει και η διαδρομή του στην πολιτική, τουλάχιστον προς το παρόν! «Το ευρωκοινοβούλιο κοστίζει πολύ περισσότερα από όσα δικαιολογούν οι αρμοδιότητές του», τονίζει ο ευρωβουλευτής.
Η κυβέρνηση μιλά για καθαρή έξοδο. Θα είναι καθαρή; Μήπως θα έπρεπε να επιλέξουμε την πιστοληπτική γραμμή;
Η «καθαρή έξοδος» είναι μύθος. Για να είναι πραγματική η έξοδος από τα μνημόνια, δηλ. από τον διακρατικό δανεισμό, θα έπρεπε να συνοδεύεται από επάνοδο στις κεφαλαιαγορές, προκειμένου να καλύπτονται πια από εκεί οι δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αφού τα ελληνικά ομόλογα τα διαπραγματεύονται στη δευτερογενή αγορά σε υπερβολικά υψηλές αποδόσεις, πέριξ του 4%, τη στιγμή π.χ. που για τη γειτονική μας Βουλγαρία (για τα ομόλογά της σε ευρώ) βρίσκονται μόλις στο 1,5% (δηλ. οι αγορές την εμπιστεύονται πολύ περισσότερο από την Ελλάδα). Εξάλλου κανένας οίκος αξιολόγησης δεν έχει αξιολογήσει τα ελληνικά ομόλογα σε πιστωτική βαθμίδα, δηλ. κανείς τους δεν θεωρεί ακόμη την Ελλάδα αξιόχρεη χώρα. Για να αλλάξουν τα δεδομένα αυτά, χρειάζεται σοβαρή προσπάθεια και όχι κούφιοι πανηγυρισμοί. Όσο για την προληπτική γραμμή στήριξης, αυτή θα ήταν πιο ωφέλιμη από τη λύση του «μαξιλαριού» των 24 δις επιπλέον δανεισμού από τον ESM, που επιλέχθηκε για λόγους πολιτικών εντυπώσεων. Και τούτο διότι η προληπτική γραμμή θα έδινε τη δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με βάση τους εσωτερικούς της κανόνες, να προσφέρει φθηνότερη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Δυστυχώς όμως και σ’ αυτό το θέμα, όπως και σε πολλά άλλα, η κυβέρνηση κινήθηκε με βασικό της κριτήριο την ψηφοθηρία και όχι το μέλλον της χώρας.
Ο Αλ. Τσίπρας μιλά για το τέλος των Μνημονίων. Το πέτυχε; Ή έχουμε αλλαγή μόνο όρων;
Η επιτήρηση ανά τρίμηνο παραμένει έως το 2022. Η βασική αλλαγή είναι ότι, εφόσον περνάμε τους ελέγχους, αντί για δανεικά, θα λαμβάνουμε επιστροφές κερδών από τις πράξεις των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών επί ελληνικών ομολόγων, συνολικού ύψους περίπου 5 δις στην τετραετία αυτή. Σημειωτέον ότι η επιστροφή ήταν συμφωνημένη από το 2012 και αναιρέθηκε για μια διετία και πλέον λόγω της Βαρουφακειάδας του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Σας εξέπληξαν τα λόγια του Μοσκοβισί, που κατσάδιασε όσους μιλούν για νέο Μνημόνιο;
Ο κ. Μοσκοβισί έχει τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες, αφού θέλει να πιστωθεί τη δήθεν επιτυχία των προγραμμάτων που εφαρμόσθηκαν, με αποτέλεσμα (υποτίθεται) να μη χρειάζεται νέο. Αν όμως ίσχυε αυτό, τότε γιατί ο ESM μάς δανείζει προληπτικά 24 δις ευρώ, ώστε να μη χρειασθούμε δανεικά από τις κεφαλαιαγορές έως την άνοιξη του 2020; Η προφανής απάντηση είναι ότι τούτο γίνεται επειδή πολύ απλά οι κεφαλαιαγορές δεν είναι διατεθειμένες να μας δανείσουν με λογικό και μακροπρόθεσμα βιώσιμο επιτόκιο.
Πιστεύετε ότι η περιπέτεια της Ελλάδας τελειώνει τον Αύγουστο;
Όχι. Η ελληνική περιπέτεια θα συνεχισθεί με νέα επεισόδια και υποτροπές μέσα στην επόμενη δεκαετία, εκτός εάν η Ελλάδα καταφέρει να περάσει σε ισχυρή αναπτυξιακή τροχιά διαρκείας. Για να γίνει όμως αυτό, χρειαζόμαστε διόρθωση σε βάθος των παθογενειών που καθιστούν το κράτος εμπόδιο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την οικονομική ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε απλούστερους και λιγότερους νόμους, πιο αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, η οποία να αξιολογείται τακτικά από τους χρήστες των δημόσιων υπηρεσιών (δηλ. τους πολίτες), και πιο γρήγορους ρυθμούς απονομής της δικαιοσύνης, σε συνδυασμό με περισσότερη δικαστική ανεξαρτησία. Στα χρόνια των μνημονίων έγιναν επιφανειακές μόνο αλλαγές, κοπτοραπτικής εμπνεύσεως (κόψε μισθούς και συντάξεις, ράψε φόρους), οι οποίες οδήγησαν στην εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών και σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά όχι στη δημιουργία αναπτυξιακής δυναμικής για την εθνική οικονομία. Γι’ αυτό άλλωστε το ΑΕΠ, ύστερα από μια πτώση της τάξης του 25% μεταξύ του 2008 και του 2013, παραμένει έκτοτε κολλημένο στα ίδια, λίγο – πολύ, χαμηλά επίπεδα. Χαρακτηριστικό του πόσο κακή διαχείριση γίνεται των δυνατοτήτων που έχει η χώρα είναι το γεγονός ότι τα αδέρφια μας οι Κύπριοι, ο ίδιος λαός δηλαδή, παράγουν ένα κατά κεφαλή ΑΕΠ περίπου 30% ανώτερο από το ελληνικό, προφανώς επειδή εκεί για ιστορικούς λόγους το κράτος είναι καλύτερα οργανωμένο από ό,τι το ελληνικό.
Η Συμφωνία των Πρεσπών λύνει ή διαιωνίζει το πρόβλημα με τους γείτονες;
Το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί με γραπτές συμφωνίες, διότι δεν προέρχεται από κάποια τέτοια συμφωνία του παρελθόντος, αλλά από τον αλυτρωτισμό των εθνικιστών και κυρίως του VMRO, που είναι το ισχυρότερο κόμμα στα Σκόπια ακόμη και σήμερα. Αν δεν αλλάξει νοοτροπία η κοινή γνώμη στο γειτονικό μας κρατίδιο, θα έχουμε διαρκώς νέα επεισόδια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Η θητεία σας τελειώνει τον Μάιο. Ήταν μία θητεία που δικαίωσε τις προσδοκίες σας; Τελικά, το Ευρωκοινοβούλιο αξίζει τα κονδύλιά του;
Σε ό,τι με αφορά, ανέπτυξα πολύ μεγάλη κοινοβουλευτική δραστηριότητα (εκθέσεις, ερωτήσεις, γνωμοδοτήσεις, ομιλίες κ.λ.π.), με επίκεντρο την προάσπιση των κοινωνικών ιδίως δικαιωμάτων, όπως άλλωστε είχα υποσχεθεί όταν υπέβαλα υποψηφιότητα. Από αυτή την άποψη αισθάνομαι δικαιωμένος. Κατά τα άλλα όμως, το Ευρωκοινοβούλιο στοιχίζει στους Ευρωπαίους περισσότερα χρήματα από όσα θα δικαιολογούσαν οι πραγματικές αρμοδιότητές του, οι οποίες εξακολουθούν να είναι περιορισμένες συγκριτικά με εκείνες των εθνικών κοινοβουλίων στο εσωτερικό κάθε κράτους – μέλους.
Ποια ήταν η στιγμή στη θητεία σας που αισθανθήκατε υπερήφανος για το αξίωμά σας; Υπήρξε στιγμή που ντραπήκατε;
Αισθάνθηκα υπερήφανος με την έγκριση από το Ευρωκοινοβούλιο κατά πλειοψηφία της έκθεσής μου για την εφαρμογή (ή μη) του ενωσιακού δικαίου, όπου διαπιστώνεται ότι σε συγκεκριμένα τουλάχιστον σημεία τα μνημονιακά μέτρα λιτότητας έθιγαν κοινωνικά δικαιώματα κατοχυρωμένα στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αισθάνθηκα ντροπή για την αξιοθρήνητη παρουσία του πρωθυπουργού της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 2015.
Και τώρα τι; Νέα θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο ή ελληνική πολιτική σκηνή; Μήπως η ευρωπαϊκή σας εμπειρία θα ήταν πολύτιμη στον Δήμο Θεσσαλονίκης ή την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας;
Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, ούτε έχω πολιτικές φιλοδοξίες. Όσες είχα τις ικανοποίησα πριν από χρόνια σε τομείς εκτός πολιτικής. Υπέβαλα υποψηφιότητα για πρώτη φορά στα 53 μου χρόνια, το καλοκαίρι του 2014, όχι για να εξασφαλίσω κάτι για τον εαυτό μου, που έτσι ή αλλιώς δεν το χρειαζόμουν, αλλά για να βοηθήσω, στο μέτρο των μικρών μου δυνάμεων, τον τόπο. Δυστυχώς το κόμμα στο οποίο εντάχθηκα για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2013 και παρέμεινα έως το 2017, εκφράζοντας στο μεταξύ τις έντονες κατά καιρούς διαφωνίες μου, με διέψευσε πλήρως. Τη στιγμή αυτή δεν υπάρχει προοπτική νέας υποψηφιότητάς μου για οποιοδήποτε αιρετό αξίωμα. Αν το ξαναεπιχειρήσω κάποια στιγμή, θα είναι μόνο εφόσον εκτιμήσω ότι μπορώ να συμβάλω σε μια σοβαρή συλλογική προσπάθεια να αλλάξουμε σελίδα για την πατρίδα μας και να αποκτήσει ένα μέλλον σ’ αυτήν ο ελληνισμός. Δυστυχώς σήμερα, με την υπογεννητικότητα, την πτωχοποίηση, τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, την υπερχρέωση και το αναπτυξιακό τέλμα όπου έχουμε περιέλθει, το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό.
Τελικά, ήταν τυχαίο που οι μισοί ευρωβουλευτές που εκλεγήκατε με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τελειώνετε τη θητεία σας μαζί του;
Έχουν ήδη αποχωρήσει οι μισοί ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ταυτόχρονα με τους μισούς περίπου από τους ψηφοφόρους της εποχής 2014-15. Το ένα συνδέεται προφανώς με το άλλο. Σε ό,τι με αφορά εκτιμώ ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των 150.724 συμπολιτών μας που με τίμησαν με σταυρό προτίμησής τον Μάιο του 2014 δεν θα ξαναψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνονταν τώρα εκλογές. Είναι δυστυχώς φανερό ότι ο κ. Τσίπρας έχει δημιουργήσει γύρω του ένα σύστημα εξουσίας το οποίο είναι πιο παλιό από το παλιό σύστημα (ΠΑΣΟΚ ΝΔ) που ο ίδιος καταγγέλλει σε κάθε ευκαιρία. Οι πρακτικές του, σε αντίθεση με τις εξαγγελίες του, μας παραπέμπουν στους χειρότερους φαυλοκράτες του 19ου αιώνα, όπως ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης ή ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης.
Από το φύλλο της THESSNEWS #114 (14/07/2018-15/07/2018)
